تاثیر دوخت بر رفتار خمشی کامپوزیت ساندویچی شیشه ای با مغزی فوم

یکی از اصلی ترین مزایای کامپوزیت های ساندویچی نسبت بالای استحکام خمشی به وزن آنها است . این سازه ها از مشکلات عمدهای نیز برخوردار هستند که یکی از این مشکلات، جدایش بین رویه و هسته است که کاربرد آنها را در مصارف مختلف در مقایسه با سایر ساختارها محدود می سازد. در این پژوهش به بررسی رفتار خمشی کامپوزیت های ساندویچی با رویه های پارچه شیشه و مغزی فوم پرداخته شده است . نمونه ها در سه فاصله ی ردیف دوخت ۵/۰، یک و دو سانتی متر با گام ۸ میلی متر در زوایای مختلف صفر،°۹۰، ۰°/۹۰ ، ±۴۵°، °۹۰° /۴۵ و°۶۰ ± دوخته شده اند. فرایند تولید کامپوزیت ها با روش تزریق خلاء انجام شده است . به منظور بررسی خواص مکانیکی نمونه های تولید شده، سفتی خمشی نمونه های دوخته شده تحت آزمون خمش سه نقطه ای با نتایج نمونه ی شاهد بدون دوخت مقایسه شده است . نتایج نشان می دهد با کاهش فاصله ی ردیف دوخت ، به طبع آن افزایش تراکم دوخت ، سفتی خمشی افزایش پیدا می کند و بهترین رفتار خمشی در زاویه ی °۴۵± مشاهده شده است . به منظور پیش بینی سفتی خمشی کامپوزیت های ساندویچی دوخته شده مدل تئوری طراحی شده است که با توجه به نتایج تجربی درصد خطای قبل قبولی دارد. به کمک نمودار نیرو-جابجایی ، با محاسبه مساحت سطح نمودار انرژی جذب شده توسط نمونه ها محاسبه شده است که نشان می دهد برای شکست این نمونه ها به انرژی بیشتری نیاز است . بررسی آسیب های وارده به نمونه ها حاکی از رخ دادن شکست و فشردگی در فوم، چین خوردگی در رویه ی بالایی و شکست کمانشی در ستونهای رزینی است .