نقش و تاثیر توسعه فرهنگی در توسعه پایدار

تا چند دهه قبل اکثر صاحبنظران توسعه بیشتر بر مفهوم اقتصادی آن تاکید داشتند. اما به تدریج این وضعیت با شکست کشورهایی که فقط معیارهای اقتصادی را در برنامه ریزی خود در دستیابی به توسعه گنجانده بودند تغییر یافت و همین موضوع موجب از دست رفتن مفهوم تک بعدی توسعه شد. امروزه برخی محققان، آینده پژوهان وسیاست گذاران بر این باورند که بعد از دوران درگیری های نظامی (در گذشته تا دهه ۱۹۷۰) و رقابت های اقتصادی (چند دهه اخیر تاکنون)، آینده، صحنه نبرد و رقابت فرهنگ های مختلف است. مسلما هر ملتی که فرهنگ برتر داشته باشد پیروز میدان کارزار آینده است (چه در حوزه سیاست و چه اقتصاد) (این نگرش تا حد زیادی متاثر از نظریات برخورد تمدن ها وگفتگوی تمدن ها و فرهنگ ها نیز می باشد). به این ترتیب در آغاز قرن جدید، توسعه دیگر مفهومی فقط اقتصادی ندارد، بلکه نگاه ها بیش از همه به زمینه های فرهنگی-اجتماعی که توسعه در آن تحقق یافته و نیز شرایطی که به آن فرهنگ خاص مربوط می شود معطوف شده است و به طور کلی، فرهنگ وهنر بنیان جامعه را پی ریزی می کند و هر جامعه ا ی هر قدر هم که نوپا باشد، دوام و بقای آن مبتنی بر اصول فرهنگی است که هویت جامعه و افراد آن را می سازد. از سویی عوامل فرهنگی نقش ارزنده ای در توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست دارد، لازم است برای دستیابی به توسعه ای جامع، عوامل مثبت و منفی فرهنگی از همدیگر تفکیک شود، عوامل منفی (موانع فرهنگی) حذف و عوامل مثبت تقویت گردد.هویت فرهنگی و برخورداری از فرهنگی بالنده و پیشرو از عوامل ضروری و اساسی برای تحقق توسعه پایدار است. در واقع فرهنگ موتور توسعه پایدار است که بدون توجه به آن برنامه های توسعه موفقیت چندانی نخواهد داشت. لذا همه فرهنگ ها بایستی در گسترش دانایی جهانی مشارکت کنند. دانش جهانی نیز بایستی در خدمت تمامی بشریت باشد و در ایجاد درکی هر چه عمیق تر در همگان از طبیعت و جامعه مشارکت داشته و موجب تامین بهترین کیفیت زندگی برای انسان ها شود و همچنین برای نسل حاضر و آینده محیط زیستی پایدار و سالم فراهم آورد.