مقایسه تاثیر فنانترن و پیرن بر جوانه زنی، رشد گیاهچه و فعالیت آنزیم های پاداکساینده در گندم نان (.Triticum aestivum L)

هدف این مطالعه ارزیابی واکنش جوانه زنی، رشد و برخی شاخص های بیوشیمیایی در گیاهچه های گندم نان به هیدروکربن های آروماتیک حلقوی فنانترن و پیرن می باشد. در این بررسی بذرهای گندم به صورت هیدروپونیک کشت داده شدند و به مدت ۷ روز تحت تیمار غلظت های ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میکرومول از این دو ترکیب قرار گرفتند. محتوای رنگیزه های فتوسنتزی، مالون دی آلدئید و پراکسید هیدروژن و همچنین فعالیت آنزیمهای کاتالاز (CAT)، پراکسیداز (POD)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و آسکوربات پراکسیداز (APX) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد هر دو آلاینده باعث کاهش درصد جوانه زنی گردیدند، بطوریکه کمترین درصد جوانه زنی مربوط به فنانترن (۴۴/۵۴%) در سطح ۲۰۰ میکرومول بود. فنانترن بیشتر از پیرن باعث کاهش محتوای رنگیزه های فتوسنتزی گردید، کمترین درصد کلروفیل a (۵۴/۵۱%)، کلروفیل b (۲۵/۴۸%) و کاروتنوئیدها (۴۲/۶۳%) مربوط به تیمار فنانترن (۲۰۰ میکرومول) بود. هر دو آلاینده باعث افزایش معنی دار محتوای پراکسید هیدروژن (۷ برابر) و مالون دی آلدئید (۵/۱ برابر) گردیدند. افزایش غلظت هر دو آلاینده باعث کاهش معنی دار (تا۷۰%) فعالیت سه آنزیم APX، POD و SOD گردیدند، ولی تنها فنانترن باعث کاهش معنی دار (۱۲/۴۹%) فعالیت آنزیم کاتالاز گردید. این نتایج نشان می دهد که به احتمال زیاد تنش اکسیداتیو، عامل کاهش رشد و اثرات زیانبار هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقه ای در خاک های آلوده به این مواد می باشد.