اثر قطع آبیاری و منابع مختلف کودی بر تغییرات عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ

این آزمایش به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه، در سال ۹۵-۱۳۹۴ اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل قطع آبیاری در چهار سطح: آبیاری کامل، قطع آبیاری در مراحل رشدی تکمه بندی، گلدهی و پر شدن دانه در کرت های اصلی و منابع مختلف کودی در شش سطح: شاهد، آب پاشی، محلول پاشی کودهای نانو، شیمیایی، زیستی و تلفیقی (نانو+شیمیایی+زیستی) در کرت‎های فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد در بوته های گلرنگ شاهد، قطع آبیاری در مرحله تکمه بندی تعداد طبق و عملکرد روغن را به ترتیب ۳/۵۲ و ۶/۶۲ درصد در مقایسه با شرایط آبیاری مطلوب و تیمار کودی تلفیقی کاهش داد. در شرایط آبیاری کامل و تیمار کود تلفیقی بیشترین وزن هزار دانه (۳/۴۴ گرم) و عملکرد دانه (۸/۲۵۲۶ کیلوگرم در هکتار) بدست آمد و کمترین مقدار وزن هزار دانه (۷/۳۴ گرم) و عملکرد دانه (۹/۱۰۳۲ کیلوگرم در هکتار) تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله تکمه بندی به ترتیب در تیمار کودی نانو و شاهد بدست آمد. بوته های تحت تیمار کودی تلفیقی و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه بالاترین شاخص برداشت (۴۲ درصد) را داشتند در حالی که کمترین میزان آن (۳/۲۴ درصد) از بوته های تحت تیمار کود زیستی و قطع آبیاری در مرحله گلدهی بدست آمد. نتایج کلی نشان داد با قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و کاربرد کود تلفیقی، بدون تاثیر معنی دار در کاهش عملکرد دانه، می توان مصرف آب را در زراعت گلرنگ تقلیل داد.