تاثیر قطع آبیاری و کاربرد میکوریزا و نانواکسید آهن و روی بر عملکرد، سرعت و طول دوره پر شدن دانه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

به منظور بررسی تاثیر قطع آبیاری و کاربرد میکوریزا و محلول پاشی با نانواکسید آهن و روی بر عملکرد، سرعت و طول دوره ی پر شدن دانه ی گلرنگ، آزمایشی در سال زراعی ۱۳۹۴ به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کاربرد میکوریزا در دو سطح (مصرف و عدم مصرف میکوریزا)، محلول پاشی نانواکسید در چهار سطح (عدم استفاده از نانواکسید، کاربرد نانواکسید آهن، نانواکسید روی و کاربرد توام نانواکسید آهن و روی) و سه سطح آبیاری (آبیاری کامل به عنوان شاهد، محدودیت شدید آبی یا قطع آبیاری در ۵۰ درصد مرحله تکمه دهی، محدودیت ملایم آبی یا قطع آبیاری در ۵۰ درصد مرحله گلدهی) بود. مقایسه میانگین ها نشان داد که حداکثر عملکرد دانه، سرعت، طول دوره و دوره ی موثر پر شدن دانه (به ترتیب ۵۲/۲۲۷۸ کیلوگرم در هکتار، ۰۰۲۷/۰ گرم در روز، ۴۰ و ۳۵ روز) در برهمکنش حاصل از آبیاری کامل، کاربرد میکوریزا و محلول پاشی توام نانواکسید آهن و روی و کمترین مقادیر این صفات (به ترتیب ۲۵/۸۳۴ کیلوگرم در هکتار، ۰۰۱۸۹/۰ گرم در روز، ۹۱/۳۰ روز و ۷۹/۲۶ روز) در آبیاری تا مرحله تکمه دهی، عدم کاربرد میکوریزا و عدم محلول پاشی به دست آمد. کاربرد میکوریزا و نانواکسید آهن و روی عملکرد دانه را ۱۹/۳۵ درصد در مقایسه با عدم کاربرد میکوریزا و نانواکسید آهن و روی تحت شرایط محدودیت شدید آبی افزایش داد.