مطالعه روش های مدیریت شیمیایی و اکولوژیکی علف های هرز سیب زمینی (Solanum tuberosum L.)

این آزمایش در سال ۱۳۹۴ در دو ایستگاه تحقیقات کشاورزی آلاروق و سامیان در شهرستان اردبیل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به منظور مقایسه روش های مدیریت شیمیایی و اکولوژیکی بر ظهور، رشد و نمو علف های هرز سیب زمینی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: ۱) سم پاشی بین پشته های سیب زمینی با علف کش تریفلورالین ۲) سم پاشی بین پشته های سیب زمینی با علف کش متریبوزین ۳) انجام کولتیواتور بین پشته ها ۴) مالچ بقایای گندم بین پشته ها ۵) مالچ بقایای کلزا بین پشته ها ۶) مالچ پلی اتیلن سیاه رنگ. ۷.)کاربرد مالچ پلی اتیلن شفاف ۸) شاهد با علف های هرز (تداخل علف های هرز) و ۹) شاهد بدون علف های هرز (کنترل علف های هرز) بود. بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه کاربرد انواع مالچ، یک مرحله کولتیواتور و علف کش تاثیر معنی داری بر تراکم علف های هرز سیب زمینی در هر دو ایستگاه داشت به طوری که کمترین تراکم علف های هرز در کاربرد مالچ کلش گندم به دست آمد. بیشترین تراکم علف های هرز به میزان ۱/۹۹ بوته در متر مربع از تیمار شاهد شمارش شد. کاربرد مالچ گندم تراکم علف های هرز سیب زمینی را نسبت به تیمار شاهد با علف هرز، ۸۴ درصد کاهش داد. کاربرد بقایای کلزا نیز تراکم علف های هرز را در مقایسه با تیمار شاهد با علف هرز ۷۹ درصد کاهش داد. تراکم گونه های تاج خروس، پیچک و سلمه به عنوان علف های هرز مهم این آزمایش در همه تیمارهای مدیریتی نسبت به شاهد کاهش یافت. بعد از تیمار شاهد کنترل بیشترین عملکرد غده به تیمارهای کاربرد متریبوزین، کولتیواتور و تریفلورالین مربوط بود و