واکنش های رشدی و فیزیولوژیکی گیاه لوبیا سبز رقم سانری به اسید سالیسیلیک و مواد زیست محرک در شرایط کم آبی

به منظور مطالعه تاثیر اسید سالیسیلیک و مواد زیست محرک بر رشد، عملکرد، غلظت عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم و برخی صفات فیزیولوژیکی لوبیا سبز تحت رژیم های مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان در سال ۱۳۹۴ انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح (۱۰۰، ۷۵ و ۵۰ درصد نیاز آبی گیاه) و محلول پاشی برگی در هفت سطح شامل سه سطح اسید سالیسیلیک (۵/۰، ۱ و ۵/۱ میلی مولار)، سه سطح مگافول (۱/۰، ۲/۰ و ۳/۰ درصد) و آب مقطر (به عنوان شاهد برای هر دو تیمار)، اجرا شد. نتایج نشان داد که تنش کم آبی به طور معنی داری رشد و عملکرد غلاف را کاهش داد. کاربرد اسید سالیسیلیک و مگافول، رشد و عملکرد گیاه را بهبود بخشید. با توجه به نتایج اثرات متقابل، بیشترین تعداد برگ (۱۷/۴۳)، سطح برگ (۳/۲۷۲۹ سانتی متر مربع) و عملکرد غلاف (۹/۶۱۹۳ کیلوگرم در هکتار) با کاربرد مگافول ۲/۰ درصد در شرایط آبیاری ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه به دست آمد. حداکثر هدایت روزنه ای (۲۷/۲۰۵ میلی مول بر مترمربع در ثانیه) در گیاهان محلول پاشی شده با اسید سالیسیلیک ۵/۱ میلی مولار تحت آبیاری ۱۰۰ درصد حاصل شد. بیشترین غلظت عنصر نیتروژن (۴۷/۲ درصد)، فسفر ( ppm۶۷/۱۸۱) و پتاسیم (۸۸/۰ درصد) به ترتیب با محلول پاشی مگافول ۲/۰ درصد، اسید سالیسیلیک یک میلی مولار و مگافول ۳/۰ درصد در شرایط آبیاری ۱۰۰ درصد مشاهده گردید. با توجه به نتایج، مگافول ۲/۰ درصد و اسید سالیسیلیک ۵/۰ میلی مولار بیشترین تاثیر را بر رشد و عملکرد غلاف در شرایط تنش کم آبی داشتند.