بررسی اثر تنش خشکی و عناصر ریزمغذی (روی و منگنز) روی عملکرد و اجزای عملکرددانه گیاه ارزن معمولی

توجه به گیاهانی که قادرند به سلامتی انسان و دام کمک کنند و احتیاجات آن نیز کم میباشد در این دهه رو به افزایش بوده است. به منظور بررسی تاثیر دور آبیاری و محلولپاشی عناصر ریزمغذی بر روی ارزن معمولی، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۱ در مزرعهای در شهر سربیشه انجام شد. تیمارها شامل دور آبیاری (۷ ، ۱۴ و ۲۱ روزه) و محلولپاشی عناصر ریزمغذی در چهار سطح (محلولپاشی های منگنز، روی، توام منگنز و روی و بدون محلولپاشی) به ترتیب به کرتهای اصلی و فرعی اختصاص یافتند. کاهش دور آبیاری به ۷ روز عمدتا از طریق افزایش تعداد دانه در خوشه (۲۸ درصد نسبت به دور آبیاری ۲۱ روزه) و افزایش تعداد خوشه در بوته (۶۸/۲۵درصد نسبت به دور آبیاری ۲۱ روزه) سبب افزایش عملکرد دانه شد. محلولپاشی توام عناصر ریزمغذی نیز از طریق افزایش تعداد دانه در خوشه (۲۹/۲۳ درصد نسبت به تیمار بدون محلولپاشی) و افزایش تعداد خوشه در بوته (۱۷/۱۵ درصد نسبت به تیمار بدون محلولپاشی) سبب افزایش عملکرد دانه شد. نتایج نشان داد که کاهش فاصله آبیاری به ۷ روز و محلولپاشی عناصر ریزمغذی عملکرد و اجزای عملکرد ارزن معمولی را افزایش داد. بالاترین عملکرد دانه (۶/۲۲۲ گرم در متر مربع) درشرایط آبیاری ۷ روزه و محلولپاشی توام منگنز و روی بود.