اثر بخشی آموزش مبتنی بر پذیرش بر افزایش میزان امید و تاب آوری در افراد دارای ام اس شهرستان بابل

پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر پذیرش بر افزایش میزان امید و تاب آوری دارای ام اس طرح ریزی و انجام شده است. جامعه آماری پژوهش کلیه بیماران عضو انجمن ام اس شهرستانبابل بوده که تعداد ۳۰ نفر از آنها جهت آموزش انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه بوده که شامل پرسشنامه امیدواری اسنایدر ( ۱۹۹۱ ) و مقیاس کونور و دیویدسون ( ۲۰۰۳ )بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار spss و با بکارگیری آزمون مانکووا انجام پذیرفت. یافته ضمن تایید هر دو فرضیه فرعی پژوهش نشان داد آموزش مبتنی بر پذیرش بر افزایش میزان امید و تاب آوری اثرگذاری معنادار و مثبت دارد.