باز آفرینی بافت شهری (مطالعه موردی نهاوند)

شهرها، طی تاریخ نسبتا سیاسی و به ویژه جمعیتی خود بوده اند. کهنترین شهرها در حدفاصل پایان هزارە چهارم و آغاز هزارە سوم قبل ازمیلاد در آسیای غربی و در نقاطی پدیدار شدند که آب و هوای آنها مساعد، و زمین حاصلخیز برای کشت و زر ع، مناسب بود. همچنین قدمت شهر و شهرسازی در ایران نیز به هزارە چهارم قبل ازمیلاد می رسد، اما روند شکل گیری شهر و تداوم شهرنشینی در آن سیر تدریجی خاص خود را داشته است. هویت ایرانی شهر شامل ویژگیها و ارزشهای معماری و شهرسازی سرزمین ایران، مربوط به قبل از ورود اسلام می باشد. پس از ورود اعراب به ایران و تشکیل حکومت یکپارچه اسلامی در سرزمین های زیر تسلط اسلام، شاهد شکل گیری نطفه های اولیە شهرهای جدید بوده ایم از تعلیمات اسلامی نشات گرفته و به دو دستە عمده شامل؛ شهرهای که این شهرهای جدید، ا کثرا به جا مانده از تمدنهای ماقبل از اسلام و یا شهرهای بنا شده توسط مسلمین قابل تفکیک اند. شهر برگرفته دورە اسلامی به لحاظ ساختاری تداوم شهرسازی عصر ساسانی بود و عناصر کالبدی آن ا کثرا از فرهنگ غنی اسلام و نشانگر تمدن و فرهنگ اسلامی اند.یکی از این شهرها نهاوند می باشد که هسته اولیه آن توسط داریوش بزرگ تاسیس شد اما به گفته پلینی، آن را آنتیوخوس اول با نام لائودیسه تاسیس کرد. یافته های باستانی آن شامل یک استوانه با کتیبه مربوط ۱۹۳ قبل از میلاد از آنتیوخوس سوم به نمایندگی از ملکه او، و یک محراب گرد با نوارهای حک شده در نقش برجسته و مجسمه های برنزی زئوس، آتنا،آپولو و دمتر می باشد.