بررسی تاثیر رژیم های مختلف آبیاری و محلول پاشی میوه بندی بر افزایش گلهای کامل و باردهی زیتون رقم شنگه

زیتون رقم شنگه از عملکرد نامناسبی به ویژه در مناطق گرم و خشک برخوردار است. به منظور بررسی اثر تغییر رژیم آبیاری و تغذیه آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار و ۶ تیمار شامل - مقدارآبیاری عرف منطقه( آبیاری قطره ای بر اساس۵۰ درصد تخلیه مجاز)(I۱۰۰) - مقدار افزایش آب آبیاری یک ماه قبل و بعد از گلدهی به ۷۵ درصد تخلیه مجاز(I۱۲۵) - تیمار ۲ به همراه ادامه آبیاری یک ماه پس از برداشت میوه(I۱۲۵+I۱۰۰ ) - تیمار ۱ به همراه محلول پاشی میوه بندی( شامل: محلول پاشی ۲ درصدکود اوره ،کلات روی(۲/.%) و اسید بوریک(۲/.%) دو هفته قبل از گلدهی و ۴ هفته پس از گلدهی)(I۱۰۰+FS) - تیمار۲ به همراه محلول پاشی میوه بندی(I۱۲۵+FS) - تیمار ۳ به همراه محلول پاشی میوه بندی(I۱۲۵+I۱۰۰+FS ) به مورد اجرا در آمد. نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین کارایی مصرف آب و غلظت نیتروژن برگ متعلق به تیمار I۱۰۰+FS بود. تیمارهای I۱۲۵+I۱۰۰+FS و تیمار I۱۲۵+FS به ترتیب بیشترین تاثیر بر افزایش نسبت باروری شاخه و درصد تشکیل میوه داشتند. تیمارهای I۱۲۵+I۱۰۰+FS و I۱۲۵+FS به دلیل افزایش درصد آب، درصد روغن، نسبت وزن گوشت به هسته و در نهایت افزایش عملکرد میوه و در نتیجه عملکرد روغن در مناطق معتدل گرم و خشک برای رقم زیتون شنگه قابل توصیه می باشند.