تاثیر شوری آب بر روی برخی شاخص های رشد چهار نوع چمن در منطقه سیستان

امروزه از چمن ها به طور وسیعی در فضای سبز استفاده می شود از این رو شناخت میزان تحمل آنها به تنش های مختلف محیطی از جمله شوری، از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل جنس های مختلف چمن (فستوکا (Festuca rubra)، چمن هلندی (Poa pratensis)، چمن آفریقایی (Cynodon dactylon) و لولیوم (Lolium perenne)) و آب آبیاری حاوی غلظت های مختلف کلرید سدیم (صفر، ۰/۵، ۱، ۱/۵ و ۲ درصد معادل با قابلیت هدایت الکتریکی صفر، ۶.۲۵، ۱۲/۵، ۱۸/۷۵، ۲۵ دسی زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد، کلیه شاخص های رشد گیاه شامل (وزن تر و خشک ساقه، ارتفاع ساقه، تعداد پنجه، طول و وزن ریشه) با افزایش شوری آب آبیاری کاهش یافته و در شوری ۲ درصد، گیاهان کمترین رشد را داشتند. اثر سطوح شوری تا ۰/۵ درصد ناچیز و در بیشتر موارد اختلاف چندانی با گیاهان شاهد نداشت. ولی از شوری ۱ درصد به بالا، کلیه شاخص ها به شدت تحت تنش شوری قرار گرفته و در مقایسه با غلظت صفر کاهش قابل توجهی داشتند. شاخص های رشد برای دو جنس هلندی و لولیوم در اکثر موارد معنی دار نبوده و تقریبا رشد یکسانی داشتند. مقایسه بین جنس های چمن در سطوح مختلف شوری از لحاظ شاخص های مورد بررسی در این آزمایش نشان داد که چمن آفریقایی نسبت به سه جنس دیگر در تمام سطوح مختلف شوری بیشترین مقدار شاخص های رشد را داشت.