تاثیر روش و تراکم کاشت بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد روغن بذر کلزا در سامانه های مختلف خاک ورزی

در پژوهش حاضر، اثر روش کاشت و تراکم بذر بر عملکرد، اجزای عملکرد و درصد روغن دانه کلزا، در سامانه های خاک ورزی در اراضی شالیزاری شهرستان آمل در استان مازندران در در سال زراعی ۹۱-۱۳۹۰ بررسی شد. آزمایش به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجراء گردید. سیستم خاک ورزی در سه سطح: بدون خاک ورزی، خاک ورزی حداقل و خاک ورزی متداول به عنوان فاکتور اصلی، روش کاشت در دو سطح: دست پاش و استفاده از ردیف کار به عنوان فاکتور فرعی و مقدار مصرف بذر در سه سطح: ۶، ۹ و ۱۲ کیلوگرم در هکتار به عنوان فاکتور فرعی فرعی مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش خاک ورزی حداقل در همه شرایط تیماری دارای بیشترین میزان عملکرد دانه در واحد سطح بود، به طوری که عملکرد دانه در کرت های خاک ورزی حداقل به طور میانگین به ترتیب به میزان ۸/۲۰ و ۴/۹۶ درصد بیشتر از عملکرد دانه در کرت های خاک ورزی رایج و بدون خاک ورزی بود. در شرایط این آزمایش، روش کاشت به شیوه دست پاش و با استفاده از ردیف کار از نظر عملکرد دانه اختلاف آماری نشان ندادند. در خصوص صفات وزن هزار دانه و درصد روغن دانه، اثر هیچ یک از تیمارهای اعمال شده از لحاظ آماری معنی دار نشد، که بیانگر پایداری این صفات در ارتباط با تیمارهای مورد بررسی می باشد. با توجه به نتایج پژوهش، استفاده از تراکم کاشت ۹ کیلوگرم در هکتار، به ویژه با استفاده از ردیفکار در سیستم های حفاظتی، برای دستیابی به بهترین نتیجه الزامی است.