اثر محلول پاشی متانول و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا در شرایط آب و هوایی گیلان

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف متانول و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا، آزمایشی در منطقه رودسر (استان گیلان) در سال زراعی  ۹۱-۱۳۹۰ انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ۳ تکرار و با تیمارهای آزمایشی شامل، ۴ سطح کودی (شاهد،۳۰، ۶۰ و۹۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و متانول در ۴ سطح شامل شاهد، ۲۰، ۳۰ و۴۰ درصد حجمی متانول اجرا گردید. اثر متانول بر تعداد غلاف در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه، عملکرد زیستی، شاخص برداشت، ارتفاع بوته و طول غلاف معنی دار بود. تیمار۴۰ درصد حجمی متانول بالاترین تعداد غلاف در بوته، وزن صد دانه، ارتفاع بوته و طول غلاف را داشت. بیشترین عملکرد زیستی را تیمار۴۰ و۳۰ درصد حجمی متانول نشان داد. مقادیر کود نیتروژن بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن صد دانه، عملکرد دانه، عملکرد زیستی، ارتفاع بوته و طول غلاف اثر معنی داری داشت. بیشترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و عملکرد زیستی در سطح ۹۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد. بیشترین ارتفاع بوته و طول غلاف از سطح۹۰ و۶۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار حاصل شد. تیمار شاهد نیتروژن بیشترین وزن صد دانه را نشان داد. همچنین عملکرد دانه و شاخص برداشت در اثر برهمکنش کود نیتروژن و متانول معنی دار بود. به طور کلی تیمار۶۰ کیلو گرم نیتروژن در هکتار و۳۰ درصد حجمی متانول بهترین گزینه مدیریت این تیمارها برای سویا می باشد.