اثر تمرینات مقاومتی با تراباند بر سطوح سرمی نترین -۱ و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن و چاق غیرفعال

هدف: چاقی با تغییر در تعادل پروتئین های درگیر در متابولیسم گلوکز در بروز مقاومت به انسولین نقش داشته و تمرینات ورزشی می تواند با تاثیر بر چاقی، هموستاز گلوکز را بهبود بخشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی با تراباند بر سطوح سرمی نترین -۱ و شاخص مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال دارای اضافه وزن و چاق بود. روش پژوهش: ۲۰ زن چاق (شاخص توده بدنی ۰۱/۳±۰۱/۳۲ کیلوگرم بر مترمربع، ۴۳/۳±۹/۴۴ سال) به طور تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی در هشت هفته تمرین مقاومتی با تراباند، چهار جلسه در هفته شرکت کردند. خونگیری جهت اندازه گیری شاخص های خونی مورد نظر قبل و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ انجام گرفت. یافته ها: بین سطوح سرمی نترین-۱ (۰۲۴/۰=P) و انسولین (۰۰۸/۰=P)، شاخص مقاومت به انسولین (۰۰۹/۰=P)، وزن (۰۰۱/۰=P) و درصد چربی بدن (۰۰۱/۰=P) در دو گروه کنترل و تمرین تفاوتی معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: تمرین مقاومتی با تراباند احتمالا با افزایش سطح سرمی نترین-۱ می تواند موجب کاهش مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه وزن و چاق غیرفعال می شود.