مقایسه اثربخشی نرم افزار شناختی کاپیتان لاگ و بسته توانبخشی شناختی پارس بر بهبود توجه دانش آموزان دبستانی دارای آسیب شنوایی با کاشت حلزون

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 193

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MJMS-65-4_037

تاریخ نمایه سازی: 9 اسفند 1401

چکیده مقاله:

مقدمههدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی نرم افزار شناختی کاپیتان لاگ و بسته توانبخشی شناختی پارس بر بهبود توجه دانش آموزان دبستانی دارای آسیب شنوایی با کاشت حلزون بود. روش پژوهشبرای انجام پژوهش حاضر از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه آزمایش (دو گروه آزمایش: نرم افزار شناختی کاپیتان لاگ و بسته توانبخشی شناختی پارس و یک گروه کنترل) استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دبستانی ۹-۱۱ سال دارای آسیب شنوایی با کاشت حلزون بود که به مراکز توانبخشی غیردولتی شهر تهران مراجعه نمودند. برای انتخاب آزمودنی ها با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند ۴۵ کودک (۲۳ دختر؛ ۲۲ پسر) انتخاب و به شکل تصادفی و برابر در سه گروه گمارش شدند. کودکان هر یک از گروه های آزمایش به مدت ۱۲ جلسه آموزشی ۴۵-۳۰ دقیقه‎ ای، هفته ای دو جلسه در برنامه آموزشی شرکت کردند. برای گردآوری داده ها از آزمون هوشی وکسلر کودکان- فرم چهارم (WISC-۴) و آزمون توجه انتخابی استروپ (Stroop، ۱۹۳۵) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر نشان داد که آموزش نرم افزار شناختی کاپیتان لاگ (۰۰۳/۰P=) و بسته توانبخشی پارس (۰۱۷/۰P=) دانش آموزان دبستانی دارای آسیب شنوایی با کاشت حلزون اثربخش است و این تاثیر تا مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است. نتایجنتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد بین اثربخشی نرم افزار شناختی کاپیتان لاگ و بسته توانبخشی شناختی پارس بر بهبود توجه دانش آموزان دبستانی دارای آسیب شنوایی با کاشت حلزون تفاوت معناداری وجود ندارد (۶۳۵/۰P=). استفاده از این دو نرم افزار به همه درمانگران کودکان با آسیب شنوایی با کاشت حلزون پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

نرم افزار شناختی کاپیتان لاگ ، بسته توانبخشی شناختی پارس ، توجه ، کاشت حلزون

نویسندگان

مریم مللی

دانشجوی دکتری روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

مجتبی امیری مجد

دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد ابهر، دانشگاه آزاداسلامی، ابهر، ایران. (نویسنده مسئول).

پریسا تجلی

استادیار، گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

گیتا موللی

دانشیار، مرکز تحقیقات اعصاب اطفال، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.