مدل تبیین نگرش به اعتیاد مراجعین در حال ترک بر اساس سبک‎های دلبستگی با نقش واسطه‎ای ظرفیت ایگو

مقدمه نگرش مثبت به مواد عامل مهمی در اقدام به رفتارهای داروجویانه، بروز وابستگی و تداوم سوءمصرف مواد است. هدف مطالعه حاضر تعیین نقش میانجی ظرفیت ایگو در رابطه بین سبک‎های دلبستگی با نگرش به اعتیاد مراجعین در حال ترک بود. روش کار روش مطالعه حاضر توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه معتادین مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد منطقه یک شهر تهران جهت ترک اعتیاد، ازتیرماه تا مهر ماه ۱۳۹۹ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه‎ای ۲۱۴ نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده‎ها، پرسشنامه دلبستگی بزرگسال‎هازان و شاور (۱۹۸۷)، فهرست روانی - اجتماعی استحکام ایگو مارکستروم و همکاران (۱۹۹۷) و پرسشنامه نگرش به اعتیاد نظری (۱۳۷۹) بودند. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد نشان داد سبک دلبستگی ایمن بر نگرش مثبت به اعتیاد تاثیر منفی (۳۱۷/۰- =β؛ ۰۱/۰>p) و سبک‎های دلبستگی ناایمن اضطرابی (۳۷۸/۰ =β؛ ۰۱/۰>p) و ناایمن اجتنابی (۳۷۵/۰=β؛ ۰۱/۰>p) بر نگرش مثبت به اعتیاد تاثیر مثبت دارند. همچنین، سبک دلبستگی ایمن بر نگرش منفی به اعتیاد تاثیر مثبت (۳۶۴/۰=β؛ ۰۱/۰>p) و سبک‎های دلبستگی ناایمن اضطرابی (۳۱۵/۰- =β؛ ۰۱/۰>p) و ناایمن اجتنابی (۳۴۱/۰- =β؛ ۰۱/۰>p) بر نگرش منفی به اعتیاد تاثیر منفی دارند. ظرفیت ایگو بر نگرش منفی به اعتیاد تاثیر مثبت (۵۱۲/۰=β؛ ۰۱/۰>p) و بر نگرش مثبت به اعتیاد تاثیر منفی دارد (۷۴۴/۰- =β؛ ۰۱/۰>p). سبک دلبستگی ایمن بر ظرفیت ایگو تاثیر مثبت (۷۴۳/۰=β؛ ۰۱/۰>p) و سبک‎های دلبستگی ناایمن اضطرابی (۷۳۲/۰- =β؛ ۰۱/۰>p) و ناایمن اجتنابی (۷۶۲/۰- =β؛ ۰۱/۰>p) بر ظرفیت ایگو تاثیر منفی دارند. نتیجه گیری باتوجه به یافته‎های این مطالعه به نظر می رسد درمان‎های حمایتی می توانند در مدیریت و کاهش شدت مصرف و اصلاح نگرش نسبت به اعتیاد و بطورکلی درمان اعتیاد و پیشگیری از عود مناسب باشند و از هزینه‎های تحمیل شده به خانواده‎ها، جامعه و سیستم بهداشت و درمان بکاهند.