تحلیل مبانی پایدار در روابط استراتژیک ترکیه و اسرائیل در خاورمیانه (۲۰۲۲-۲۰۰۲)

هدف: با وجود رابط نسبتا متعادل ترکیه و رژیم اشغالگر قدس در گذشته، اما با حاکمیت احزاب ایدئولوژیک ­محور با اعتقادات متضاد طرفین؛ یعنی حزب عدالت و توسعه در ترکیه و احزابی مانند لیکود در رژیم اشغالگر قدس، این رابطه برخلاف انتظارات، کماکان حفظ و حتی در مواقعی مستحکم تر شده است؛ موضوعی که پژوهش حاضر با اهداف بررسی تناقض مذکور و آشکار شدن نقاط پنهانی این ارتباط اقدام کرده است.  روش: این مقاله، با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و با کاربست نظریه آشوب که نظمی خاص و قابل پیش بینی را ورای اختلافات ظاهری بین دولت ها مطرح می سازد، در صدد پاسخ به این سوال است که چرا با وجود برتری عوامل تنش آفرین، شاکله اصلی روابط ترکیه و رژیم اشغالگر قدس برخلاف سیاست های اعلامی در عمل پایدار و راهبردی بوده است؟  یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد، با وجود لفاظی های تنش زا و اختلافاتی مانند مسئله فلسطین، کردها، حقوق بشر و ... در عمل روابط ترکیه و رژیم اشغالگر قدس، پایداری نسبی خود را حفظ کرده و اختلافات و لفاظی های مذکور، صرفا استتاری جهت سیاست های اعمالی طرفین مانند مسائل اقتصادی، امنیتی و ... بوده است.  نتیجه گیری: ایدئولوژی­ محوری، حامی حقوق بشر بودن و غیره، تنها پوششی از سوی ترکیه و رژیم اشغالگر قدس جهت نیل به اهداف دوجانبه و اهداف بزرگتری مانند نوعثمانی گری ترکیه و تبدیل شدن به یکی از قدرت های منطقه ای از سوی رژیم اشغالگر قدس بوده و برخلاف سیاست های اعلامی، نظمی ثابت و پایدار در روابط عملی آنان برقرار بوده است.