پیوند سینمای ایران با واقعیت (بررسی بازتاب مطالبات سیاسی در سینما بین سالهای ۱۳۷۴ تا ۱۳۸۴)

در بازه زمانیای که دوران اصلاحات نام گرفته اتفاقات بسیاری در جامعه و سینمای ایران رخ داد. این مقاله بر دو مورد تمرکز کرده است: نخست، اتفاقی که در عرصه انتخابهای سیاسی افتاد و میتوان شروع آن را پیروزی خاتمی با دو شعار هم زمان دموکراسیخواهی و عدالتطلبی دانست و پایان آن را در انتخابات ۱۳۸۶ با پیروزی احمدی نژاد با شعار عدالتطلبی دید، یعنی کمرنگ شدن دموکراسیخواهی به عنوان مطالبه جامعه. دوم، آزادتر شدن سینما. سینمای بعد از دوم خرداد کمتر از قبل دچار سانسور و توقیف فیلم شد و بنابراین فیلمسازان فرصت یافتند بیش از پیش دغدغههای خویش را به تصویر بکشند. پرسش اصلی این نوشته، محل تلاقی این دو اتفاق است: اینکه آزاد شدن سینما تاثیری در بازنمایی مطالبات سیاسی جامعه در سینما داشته است یا نه؟ در بررسی مطالبات سیاسی، از روش تحلیل ثانویه، و در بررسی بازنمایی فیلمها از مطالبات سیاسی، از روش تحلیل مضمون استفاده شده است. نهایتا، این نتیجه حاصل شده است که آزادی سینما تاثیری مثبت بر بازنمایی خواستههای جامعه در سینما داشته است.