نقش آفرینی سازه های تغییر فرم پذیر در خلق معماری چندرسانه ای تعاملی

معماری به مثابه رسانه ، حرکت تکاملی خود را همچون سایر رسانه ها در عصر حاضر آغاز نموده است . همچنانکه رسانه ها با پیداکردن ماهیت تعاملی ، مشارکتی و تاثیر پذیری از مخاطب ، مفهوم جدید رسانه نوین به خود گرفته اند، معماری نیز با با کسب این ویژگی ها به عرصه معماری تعاملی قدم نهاده است و فضای معماری از تعامل با کاربر دارای کنش و واکنش شده است . در اثر تعامل محیط تعاملی که در راستای رسانه بودن، مفاهیم محتوایی به کاربران منتقل می کند، کاربر نیز در محیط چند رسانه ای تعاملی اثر گذار خواهد بود فلذا تغییر و حرکت لازمه این تعامل خواهد بود و محیط دارای بعد چهارم یعنی زمان خواهد شد. اثر این حرکت و واکنش کاربر با دو مدیا - کاتالیزور، فناوری و سازه تغییر فرم پذیر وارد محیط خواهد شد. سازه تغییر فرم پذیر در تکنیک تولید فرم به سه دسته بیومیمنیک ، گسترش پذیر و اریگامی تقسیم می شود. در این تقسیم بندی با استفاده از روشهای کیفی از سازه های گسترش پذیر و اریگامی در مباحث مرتبط با معماری تعاملی و رسانه بیشتر می توان بهره گرفت . نهایتا می توان نتیجه گرفت معماران و طراحان با تعریف یک روایت و بهره گیری از مدیا - کاتالیزورهای فناوری و سازه تغییر فرم پذیر، می توانند خالق محیط های تعاملی چند رسانه ای باشند.