بازشناسی شاخص های معماری بومی در شهرهای شمالی ایران جهت تحقق ارزشهای توسعه پایدار

فعالیت های نابهنجار در معماری ، شیوه های ساخت و ساز و سبک زندگی در بناهای متداول امروزی بیشترین سهم را در بروز بحرانهایی نظیر، تغیر اقلیم ، تقلیل منابع و آلودگی محیط زیست ، دارد. از این رو ابداع ایدهها و به وجود آوردن راهکارهای مناسب در بهبود وضع موجود در اهداف برنامه توسعه معماری قرار گرفته و مجموعه ای از اندیشه ها و اقدامات مرتبط با این نوع معماری در زمره معماری پایدار شناخته می شود. معماری سنتی در دوره های مختلف برای تنظیم شرایط زندگی انسان در اقلیم های مختلف شکل می گرفت ؛ تا شرایط مناسب را برای آسایش انسان در زندگی فراهم کند. همچنین با توجه به مشکلاتی که در حال حاضر در معماری شاهد هستیم تشخیص و تحلیل ویژگی های معماری هر منطقه و تاثیرات اقلیمی آن، می تواند اطلاعات مفیدی را برای طراحی بهینه در اختیار طراحان قرار دهد. بنابراین شناخت معماری بومی ایران به عنوان جلوه کامل معماری پایدار حائز اهمیت است . در معماری بومی ساختمان بر اساس هویت ایرانی شکل می گرفته ، هیچگاه خارج از باورهای دینی عقیدهای پایه گذاری نمی شد. در گذر زمان به خاطر ناملایمات اجتماعی و دور شدن جوامع از ارزشهای اجتماعی معماری از ساختار اصلی خود خارج شد و وارد بحران و چالش های جدید شد، بدین شکل جوامع در جستجوی علت و راه حلی برای فائق شدن بر این مشکلات بودند و بدین ترتیب بحث معماری پایدار پیشنهاد شد. مقاله حاضر قصد دارد، راهکارها و ترفندهای کالبدی معماری بومی و همینطور ویژگی های پنهان معماری بومی را بررسی کرده و همچنین کنکاش در رابطه اشکال سنتی معماری و نقش اقلیم در آنها، به نتایجی دست یابد و آن را در اختیار صاحب نظران در این حوزه قرار دهد تا باشد این تحقیق تلنگری بر طراحی در این حوزه شود.