شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر در هماهنگی شکلی سازه و معماری بر مبنای تصمیم گیری چندمعیاره

تعامل سازه و معماری تاثیرات بصری و کارکردی مختلفی را در فضای کالبدی ایجاد می کند. به بیانی ، نحوه رابطه این دو می تواند در برگیرنده پتانسیل ها (و گاهی ضعف هایی ) تاثیرگذار بر کیفیت نهایی فضا باشد.. در این راستا، هدف این پژوهش ، شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر در هماهنگی شکلی سازه و معماری می باشد. روش تحقیق کاربردی و از نوع توصیفی -همبستگی می باشد. در این پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با اساتید دانشگاه، خبرگان، مدیران و کارشناسان در زمینه سازه و معماری (روش دلفی ) عوامل موثر در هماهنگی شکلی سازه و معماری شناسایی گردید. سپس با استفاده از تکنیک دیمتل رابطه درونی بین مولفه های شناسایی شده، مشخص گردید. پارامترهای شناسایی شده با بکارگیری روش تحلیل شبکه (ANP) به صورت مقایسات زوجی و وزن هر یک از عوامل که مبین میزان تاثیر آنهاست ، در نرم افزار سوپردسیژن محاسبه گردید.نتایج حاصل در خصوص تعیین وزن معیارها و اولویت بندی عوامل موثر بیانگر این است که در بین عوامل ، عوامل جغرافیایی و محیطی (با وزن ۲۸/۰)، تجزیه تحلیل زمین و همجواری (با وزن ۲۲۸/۰)، نمادهای معماری ایرانی -اسلامی (با وزن ۱۸۸/۰)، مصالح تکنولوژی و سازه (با وزن ۱۵۲/۰ )، تاسیسات مکانیکی و الکتریکی (با وزن ۰۸۱/۰) و ابعاد انسانی و فضای معماری (۰۶۸/۰) در رتبه های بعدی قرار دارند.