تدوین راهکارهای طراحی با رویکرد توانمندسازی اسکان غیررسمی درمحله ده ونک تهران

روند شتابان توسعه شهرها و رشد دامنه شهرنشینی در چند دهه اخیر در جهان و بویژه در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران و کلانشهر تهران منجر به مشکلاتی از جمله حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی شده است . پیشینه مطالعات و تجربیات مدیریت شهری در این زمینه نشان می دهد که سیاست های مختلفی از جمله حذف و پاکسازی تا رویکردهای اخیر مبنی بر توانمندسازی و ارتقابخشی اینگونه مناطق اتخاذ شده است . هدف پژوهش حاضر ارتقای وضعیت اسکان جامعه حاشینه نشین فعلی به کیفیت سکونت از طریق تدوین راهکارهای طراحی معماری در مقیاس محله و همسایگی است که بتواند بخشی از احساس شهروندی و وجهه اجتماعی را بواسطه مسکن مطلوب به ساکنین این گونه محلات اعطا کند. نمونه انتخابشده، محله دهونک واقع در منطقه ۳ تهران است که به عنوان یکی از محلات اسکانغیررسمی شناخته می شود.این پژوهش ضمن بررسی ادبیات موضوع، تحلیل و بررسی تجارب جهانی و مشاهدات محیطی از وضع موجود این محله ، سعی نموده تا اصول و راهکارهایی را به منظور بهبود وضعیت اسکان ساکنین فعلی در برقراری تعاملات اجتماعی و ایجاد فضاهای تعاملی ، جمعی و فضاهای امن برای ساکنین استخراج کند.