تاثیر باورهای دینی بر معماری عصر گوتیک با بررسی موردی کلیسای جامع نوتردام

گوتیک شاخه ای از هنر در قرون وسطی است که هنرمندان ایتالیایی دوران پس از آن یعنی رنسانس به دلیل مخالفت اساسی و بسیار با این سبک و تا متوازن و بی اصالت دانستن آن این هنر را منسوب به قوم بربرها و گوتها می دانستند و به همین سبب به جهت تمسخر و ،تحقیر آن را گوتیک خطاب میکردند چرا که این نوع از تناسبات و شیوه ی طراحی و ساخت در نظرشان فقط میتوانست حاصل تفکرات گوتها ،باشد اما با بررسی داده ها و مشهودات این هنر نه از لحاظ بصری و نه از لحاظ تاریخی نمیتواند متعلق به این دوره .باشد آن چیز که بر همگان هویداست این است که این سبک از دل دوران و عصر ایمان زاده شده دستاورد آن بوجود آوردن خدایی انسانی بود خدایی که به انسان بسیار نزدیک میشد تمامی جهات زندگی در این دوره برای خداوند و در جهت رسیدن به او تعریف میشد و به همین سبب بود که نوع معماری در این سبک به صورت عمودی و رو به بالا تعریف می شد و معماران در جهت مرتفع کردن هر چه بیشتر ساختمانها می کوشیدند این هنر در حدود قرن ۱۲ پس از میلاد ظهور و در حوالی قرن ۱۵ پس از میلاد جای خود را به دوره رنسانس .داد البته این امر صحیح است که هنرمندان رنسانسی خصوصا در ایتالیا به شدت با گوتیک مخالفت کردند اما باید دانست که هنر گوتیک دستاوردهایی داشت که رنسانس بسیار وام دارآن هاست. یکی از فاخرترین نمونه های سبک ،گوتیک کلیسای جامع نوتردام است که به زیبایی هرچه تمام تر تحولات سبک گوتیک را نشان داده است این کلیسا به سبب این که بارها مورد بازسازی قرار گرفته است هم سبک گوتیک آغازین فرانسوی را دار است هم نیم نگاهی به گوتیک پیشرفته دارد در این متن علاوه بر بررسی تحولات معماری ،گوتیک به بررسی کلیسای جامع نوتردام، تحت عنوان یکی از فاخرترین میراثهای گوتیک پرداخته می شود.