تاثیر انقلاب صنعتی و تحولات تکنولوژیک بر دگرگونی پارادایم مسکن

جهان بینی انسان نسبت به مقوله زندگی و مسئله سکنی گزینی ، در طول تاریخ دچار تحولات فراوانی شده است . شکل گیری انقلاب صنعتی در قرن هجدهم میلادی و راه یافتن صنعت به زندگی انسان و صنعتی سازی های گسترده، مسکن را هم بی نصیب نگذاشت . به همین ترتیب ، تغییر در متریال، شیوه های ساخت و روی آوردن به علم گرایی پس از پشت سرگذاشتن مذهب گرایی افراطی حاکم بر اروپا و سراسر جهان، به ناچار تغییر در مفهوم سکونت را نیز موجب شد. آهنگ این تحولات در نیم قرن گذشته که انسان پا به عصر اطلاعات گذاشته و مجازی سازی به جزء لاینفک شیوه ی زیست انسان تبدیل گردیده، به طور چشم گیری رو به افزایش است . این سرعت تغییر تا بدانجا پیش رفته که گویی مسئله مسکن و به طور کل ، معماری ، از آن جا مانده است . این درحالی ست که عدم همراهی و تطابق انسان و مسکن چه به لحاظ محیطی و چه به لحاظ مفهومی ، اختلالات روانشناختی و هویتی در پی داشته است . لذا هدف از این تحقیق ، پیگیری عوامل دگرگونساز پارادایم مسکن و همچنین بازشناسی تحولات پیرامون حوزه مسکن پس از انقلاب صنعتی اروپا تا به امروز می باشد. پارادایم تحقیق کیفی بوده و روش گردآوری دادهها از نوع کتابخانه ای می باشد. نتایج تحیقی حاکی از آن است که پس از شکل گیری انقلاب صنعتی در اروپا، مسکن تا مدتی مدید، عرصه ای برای عرض اندام معماران و متفکران شده بود. با ورود محصولات صنعتی به معماری و تولید انبوه و همچنین تغییر در شیوه ی سکونت ، مسکن به مکانی حداقلی برای خورد و خواب بدل شد و این تغییرات مسکن را به شکل امروزی آن نزدیک کرد. همچنین با از بین رفتن مفهوم حدومرز و به وجود آمدن شبکه ی جهانی و غیرحضوری سازی در سالهای اخیر، اغلب فعالیت های آدمی به دنیای مجازی و به فضای خانه الحاق شده است و مفهوم مسکن از مکانی برای آرامش و آسایش به مکانی برای ماندن تقلیل پیدا کرده است .