بررسی نقش بازآفرینی فرهنگ شهر در ارتقاء کیفیت تالارهای شهر (نمونه موردی : تالار شهر سئول )

امروزه با توجه به پیشرفت های بشری و با گذشت تاریخ به شاخص تعامل در فضاهای شهری و تاثیری که این عامل می تواند در هویت بخشی به این فضاها و کاربران آن داشته باشد توجه ویژهای شده است . در جوامع توسعه یافته با توجه به تعریف مفهوم شهروندی ، شهروندان در نحوه اداره امور شهر دخالت تام دارند. در چنین جوامعی به علت وجود نهادهای مردمی و بسط دموکراسی شهری ، فضاهای عمومی واجد خصیصه ای بنیادی در جهت ایجاد ارتباطات اجتماعی و مشارکت شهروندی می باشند. تالار شهر که در تمام دنیا به عنوان یکی از مردم مدارترین ساختمانهای عمومی شهری از شان و منزلتی والا برخوردار است ، مکانی برای انجام تمامی امور اجتماعی شهر بوده و خانه نمادین شهروندان به شمار می آید، اما کشور ایران که دارای سابقه درخشانی در معماری فضاهای جمعی است ، امروزه خالی از چنین فضاهایی می باشد. مهم ترین هدف از تالارشهر فضایی با کاربری های سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی است که می تواند خانه ای برای زندگی جمعی یک شهر باشد که ضمن برآورده کردن نیازهای عصر حاضر، گره گشایی ، در بازیابی هویت شهرها نقش بسزایی داشته باشد. حال هدف از پژوهش ترکیب تالار شهر با تاکید بر بازآفرینی فرهنگ شهر با تکیه بر خلق فضای پاتوق شهری ، جهت تقویت تعاملات اجتماعی است در جهت افزایش تعاملات اجتماعی و بسترسازی برای شکل گیری رویدادهای مختلف فرهنگی - اجتماعی در دوره معاصر با الگوبرداری از فرهنگ مردم منطقه و معماری میادین گذشته ایرانی و تاکید بر فرهنگ شهر است که در این پژوهش سعی بر آن شدهاست که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی به روش توصیفی -تحلیلی با هدف دستیابی به شاخص هایی طراحی در راستای ارتقاء کیفیت فضایی تالار شهر و تقویت تعاملات اجتماعی با تاکید بر یافته های تحقیق یعنی فرهنگ و باز آفرینی فرهنگ شهر، هویت شهر، شناخت نیازهای انسانی ، ایجاد همزیستی ، هماهنگی ، تعادل و تناسب زیبایی شناسانه بین معماری و بافت شهر به طراحی اصولی دست یافت .