بررسی میزان مشارکت اجتماعی در تالارهای شهر با تکیه بر خلق فضای پاتوق شهری

به نظر می رسد که با توجه به رشد و توسعه شهرگرایی و شهرنشینی ، مشارکت شهروندان در اداره شهرها ضرورتی انکارناپذیر است . به ویژه در کشورهای در حال توسعه که شهرنشینان با انبوهی از مشکلات پیچیده مربوط به برنامه ریزی و اجرای طرحها روبرو هستند مشارکت شهروندان می تواند تا حدود زیادی راهگشای موانع موجود باشد. در جوامع توسعه یافته با توجه به تعریف مفهوم شهروندی ، شهروندان در نحوه اداره امور شهر دخالت تام دارند. در چنین جوامعی به علت وجود نهادهای مردمی و بسط دموکراسی شهری ، فضاهای عمومی واجد خصیصه ای بنیادی در جهت ایجاد ارتباطات اجتماعی و مشارکت شهروندی می باشند. تالار شهر که در تمام دنیا به عنوان یکی از مردم مدارترین ساختمانهای عمومی شهری از شان و منزلتی والا برخوردار است ، مکانی برای انجام تمامی امور اجتماعی شهر به شمار می آید، اما کشور ایران که دارای سابقه درخشانی در معماری فضاهای جمعی است ، امروزه خالی از چنین فضاهایی می باشد. مهم ترین هدف مشترک پژوهش حاضر و تالارهای شهر فضایی با کاربری های سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی ، بررسی و ارائه راه حل برای تمامی موانع پیش روی مشارکت شهروندان در ایران نیست ؛ بلکه با تاکید بر مفهوم و کارکرد تالار شهر، به عنوان یک عنصر کالبدی - اجتماعی ویژه و ارتباط آن با موضوعاتی نظیر مشارکت شهروندی و فضای عمومی ، معرفی بستری فیزیکی که در آن رویدادهای مهم اجتماعی و فرهنگی شهر با حضور مستمر شهروندان و افزایش راندمان فضایی باشد، است . لذا در این پژوهش سعی بر آن شدهاست که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی به روش توصیفی -تحلیلی با هدف دستیابی به شاخص هایی طراحی در راستای تقویت تعاملات اجتماعی با تکیه بر خلق فضای پاتوق شهری در تالارهای شهری با تاکید بر یافته های تحقیق یعنی شناخت نیازهای انسانی ، ایجاد همزیستی ، حس تعلق ، پویایی و تحرک، تناسب زیبایی شناسانه بین معماری و شهر به طراحی اصولی دست یافت .