بررسی شاخص های پایداری زیست محیطی در خانه های سنتی شهر اصفهان در دوره قاجار (نمونه موردی : خانه میرزا علی صراف _ خانه هوشنگ کیانپور)

بیان مسئله : در عصر حاضر با افزایش جمعیت و ساخت مسکن و به طبع آن افزایش سوخت های تجدید ناپذیر رو به رو هستیم . پایداری زیست محیط ی یکی از ابعاد مهم پایداری می باشد که در صدد استفاده از انرز ی های تجدیدپذیر و کاهش مصرف انر ژی است . یکی از روش ها برای شناخت ابعاد پایداری رجوع به معماری سنتی است . معماری سنتی دارای ابعاد مختلفی از عوامل پایداری ، فرهنگ و ...است . این پژوهش به بررسی الگوهای کهن معماری و شناخت پایداری زیست محیطی می پردازد و می تواند ما را در شناخت معماری سنتی ، پایداری و به کارگیری آن در معماری معاصر کمک کند . هدف از این پژوهش بررسی شاخص های پایداری زیست محیطی در خانه های سنتی شهر اصفهان در دوره قاجار می باشد.. این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی بوده و نوع روش تحقیق کیفی و راهبرد نمونه موردی می باشد. در روش راهبرد نمونه موردی دو خانه میرزا علی صراف و کیانپور به صورت کیفی و براساس شاخص های پایداری زیست محیطی و عناصر معماری شهر اصفهان مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته و یافته ها بصورت جدول ارائه می گردد. در پژوهش حاضر روش گردآوری اطلاعات میدانی و کتابخانه ای و اسنادی بوده و در ابزار گردآوری اطلاعات از مشاهده، عکسبرداری در روش میدانی ، فیش برداری و کپی مطالب در ر وش کتابخانه ای و اخذ نقشه ( پلان) از مراجع ذیربط استفاده شده است . در این پژوهش نتیجه گیری می شود که پایداری یکی از مهم ترین اصول به خصوص در عصر حاضر، با توجه به این که با رشد جمعیت و افزایش مصرف سوخت های فسیلی همراه هستیم می باشد. یکی از این جنبه های پایداری ، پایداری زیست محیطی است .که برای رسیدن به آن می توان به معماری بومی هر منطقه رجوع کرد و از آنها با استفاده از تکنولوژی امروزی استفاده نمود.