بررسی تاثیر فضای باز و سبز و چگونگی معماری آنها جهت کاهش اثرات روانشناختی ناشی از قرنطینه در زمان همه گیری کووید-۱۹ در کودکان

از دسامبر ۲۰۱۹، ویروس کرونا (کووید-۱۹) اثرات مخربی بر سلامت و اقتصاد در سراسر جهان داشته است و کل جمعیت جهان در تلاش برای مبارزه با این همه گیری در قرنطینه بودند. به عنوان یکی از استراتژی های اصلی برای جلوگیری از شیوع کووید-۱۹، تمامی مکانهای اجتماعی تعطیل شده و مردم در خانه های خود قرنطینه شده اند. مهار بیماری مانند تعطیلی مدارس و فاصله اجتماعی موجب شده تا کودکان در طی آن انزوای اجباری ، افسردگی و اضطراب بالایی را تجربه کنند. تعطیلی طولانی مدت مدارس و اقدامات مهار بیماری می تواند تاثیرات جدی بر تمام جنبه های رشد کودک، از جمله سلامت جسمی ، روانی ، اجتماعی ، شناختی و روابط خانوادگی داشته باشد. این پژوهش با هدف استفاده از فضاهای باز و طبعیت و چگونگی معماری آن، جهت کاهش اثرات روانشناختی ناشی از همه گیری کووید -۱۹ در کودکان، به بررسی عوامل موثر در تمایل کودکان برای استفاده از یک فضای باز و عواملی که در رشد اجتماعی و همچنین کاهش اثرات نامطلوب روانی (اضطراب و افسردگی و ...) ناشی از فاصله اجتماعی و قرنطینه در کودکان بوجود آمدهاست ، می -پردازد. این تحقیق در پی پاسخ به این پرسش است که آیا استفاده از فضای باز و تعامل با طبیعت در کاهش اثرات روانشناختی ناشی از قرنطینه و تکامل اجتماعی و رشد کودکان موثراست ؟ و در صورت موثر بودن، کدام یک از عوامل محیطی یک فضای باز، بیشترین اثرگذاری را بر کودک دارد؟ و چه عواملی در طراحی و معماری فضای باز و سبز باید درنظر گرفته شود که کودک تمایل استفاده از فضای باز را داشته باشد و آن فضا مکانی امن برای او باشد؟