بررسی حمام های تاریخی با رویکرد پایداری

میراث فرهنگی هر ملتی بیانگر جنبه هایی از نبوغ و خلاقیت آن ملت ، دوام باشکوه و اسرار آمیز آن چیزی است که مردم آن سرزمین در طی قرون و اعصار آفریده اند و شناسایی ، حفاظت و معرفی این یادمان های کهن در شکل دادن به هویت فرهنگی ملت ها نقش عمده ای ایفا می نماید. حمامها بخشی از این میراث به شمار می آیند. هرگاه بخواهیم به دنبال الگوی موکد پایداری معماری در میان بناها و فضاهای کاربردی - تاریخی خود باشیم نمی توان طرح ریزی و شکل گیری حمام های سنتی را منطبق با این مقوله به شمار نیاوریم . ارزش های عینی و ذهنی برخاسته از سنت ها و فرهنگ و عقبه تاریخی این مرز و بوم، به ما این مهم را می نمایاند که تا چه اندازه مبحث پایداری معماری و توسعه پایدار در تاریخ و معماری ما ریشه دار بوده است . در این مقاله سعی خواهد شد با رویکردی توصیفی - تحلیلی -کاربردی ، موشکافانه تر به بررسی مفاهیم معماری پایدار و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی ، بازخوانی مبانی معماری حمام های سنتی را در جهت رسیدن به مدلی در توسعه پایدار معماری پرداخته ؛ به این نتیجه مهم دست یافتیم که اگر هر بنای تاریخی به جا مانده از گذشته را به عنوان سند تاریخی از فرهنگ و گذشته خود بدانیم ؛ می توان با مطالعه بر روی آن و بررسی و تحلیل طرح معماریش اطلاعات را گرد آوری کرد و آن ها را مورد ارزیابی قرار داد. دستاورد این ارزیابی را می +توان از طریق سازگار کردن و هم خوانی این اطلاعات و مفاهیم برگرفته از پیشینه تاریخی خود با شرایط روز و نگاهی به آینده چنان حاصل نمود که الگویی معین و پایا از معماری پایدار روی میز خود قرار دهیم .