زیباشناسی محیطی و حس مکان

در طول تاریخ بشریت ، »زیبایی « همواره یکی از اجزای جدایی ناپذیر نیازهای انسان بوده، به طوری که مناقشه در مورد منشا این مفهوم قدمتی حداقل ۲۵۰۰ساله داشته ، مسیر خود را از قطعیت آغازکرده، به عدم قطعیت منتهی شده و همواره در طیفی میان دو قطب ذهنیت و عینیت در حرکت بوده است ؛ بدین صورت که در یک سر این طیف ، نظریه پردازان، زیبایی را فار غ از ادراک کننده و در پدیدهها می جویند و در سر دیگر طیف ، آن را در چشم بیننده دیده و صرفا مشروط بر خشنودی حواس انسانی می پندارند. حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد، به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود. این حس عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می گردد. با توجه به اهمیت این حس درارتقاء کیفیت فضای طراحی شده، این پژوهش به بررسی مفهوم حس مکان و عوامل موثر بر آن پرداخته و تاثیرعوامل کالبدی وعوامل شناختی استفاده کنندگان بر احساس افراد نسبت به فضا را بررسی می کند. روش پژوهش به صورت تحلیلی توصیفی است . اخذ اطلاعات لازم از طریق روشهای مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای صورت پذیرفته است زیرا که ماهیت راهبرد تحقیق تفسیری ، معمولا بر مدارک اسنادی یا منابع نوشتاری استوار است .