تبیین ویژگی های محیطی موثر در شکل گیری و ارتقاء سطوح مختلف حس مکان در بناهای زیارتی مطالعه موردی : امامزاده محسن (ع) و امامزاده ناصر (ع)

بناهای زیارتی ؛ ویژگی های محیط ، معانی مختلف و هویتی را ایجاد می کند که در حس مکان این گونه بناها؛ منتج از ادراک و شناخت کاربران آن، موثر است . بررسی بناهای زیارتی نشان می دهد که ، به صورت خاص مشخص نیست این بناها و محیط اطراف آن تا چه حد توانسته است حس مکان و تعلق به محیط معنوی را که عاملی مهم در ارتباط بهتر افراد با بناهای زیارتی است برآورده سازد. در این راستا این پژوهش با بررسی نقش ویژگی های محیطی شامل محیط کالبدی با تاکید بر محیط طبیعی ، باشندگان در محیط ، معانی و فعالیت ها، در شکل گیری حس مکان و ارتقاء سطوح مختلف آن در بناهای زیارتی ، در پی شناسایی و تبیین تعامل سطوح مختلف حس مکان با عوامل متاثر از محیط در این گونه بناها است . برای رسیدن به اهداف فوق، پس از انجام مطالعات نظری و پایه ، در خصوص ارائه تعاریف نظری از متغیرهای تحقیق ، به بررسی نمونه های موردی ؛ امامزاده محسن (ع) در همدان و امامزاده ناصر (ع) در تویسرکان که هر دو در بستر طبیعت قرار دارند، پرداخته شد. رویکرد این تحقیق کیفی - کمی و پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است ؛ مطالعات میدانی با روش مطالعه ی موردی و تهیه پرسشنامه محقق ساخت ، انجام شد، سپس با استفاده از نرم افزار SPSS و PLS، دادههای جمع آوری شده تجزیه و تحلیل گردید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که عوامل کالبدی در سطوح اولیه ، فعالیت نقش بینابین و معنا نقشی عمیق تر در ایجاد حس مکاندارند. نتایج حاصل از مطالعه ی نمونه ها و اطلاعاتی که از اجرای پرسشنامه ها به دست آمد، نشان می دهد که فرضیات مبنی بر تاثیر عوامل کلبدی و طبیعی محیط در ایجاد و ارتقاء حس مکان با اختلاف در میزان اثر گذری ، مورد قبول است .