تبیین مولفه های طراحی اکولوژیک ساختمانهای معماری با رویکرد معماری پایدار

اکولوژی دانشی است ،که ضمن حفظ و ارتقا ویژگی های محیط زیست به بررسی ارتباطات بین موجودات زنده و محیط های جاندار و غیر جاندار می پردازد.معماری اکولوژیک شیوه ای از طراحی را پیشنهاد می دهد که معماری را در ارتباطی سالم با محیط طبیعی قرار می دهد؛به نحوی که کمترین آسیب و خطر را متوجه اکوسیستم نماید. طراحی اکولوژیکی بهره گیری از اصول اکولوژیکی و زیست پایدار و راه بردهایی جهت طراحی محیط مصنوع و شیوه زندگی است تااینکه آنها یکپارچه ،بی ضرر و متناسب با طبیعت گردد.معماری پایدار شاخه ای از توسعه پایدار می باشد، که روابط بین انسان، محیط مصنوع و محیط طبیعی و تاثیرات متقابل آنها را با هدف کمترین صدمه به طبیعت بررسی می نماید.هدف پژوهش حاضر توجه به علوم زیستی در ارتباط با انسان و زندگی وی ، و شناخت مولفه ها و شاخصه هایی است که معماران بتوانند با استناد به آن طرح های خود را به سمت طراحی فضاهای اکولوژیک سوق دهند.در این راستا روش تحقیق در این پژوهش کیفی بصورت توصیفی -تحلیلی صورت گرفته است .جمع آوری داده ها و اطلاعات از منابع کتابخانه ای اعم از مرور اسناد و مقالات و وبگاه های مختلف صورت گرفته است . بر اساس یافته های پژوهش مهمترین ارکان طراحی اکولوژیک ارتقاء کیفیت چرخه زیستی و محیط زیست ، کاهش مصرف انرژی های تجدیدناپذیر و ارتقاء کیفیت زندگی انسان می باشد، که مولفه های طراحی ساختمان های اکولوژیک با توجه به پاسخگویی به این ارکان ارائه می گردند.