رویکردی نو به معماری شهرهای سبز و تاثیرات آن

از آنجایی که مفهوم شهر سبز در ابتدا در شهرهای اروپایی و ایالات متحده تولید و توسعه یافت ، دگرگونی آن به وضوح در آن شهرها قابل ردیابی است . افزایش رونق اقتصادی در شمال جهانی با توجه به مسائل فزاینده تخریب محیط زیست و تغییرات اقلیمی با افزایش آگاهی مردم در مورد کیفیت زندگی دنبال شده است . سپس این امر منجر به تعهد قوی تر به توسعه راههای جدید برای کاهش تولید زباله و انتشار، تولید انرژی پاک و آب پاک، و افزایش کارایی مصرف انرژی و آب شده است . علاوه بر این ، مفهوم شهر سبز نیز از طریق توسعه سناریوهای شهری فشرده به منظور کاهش تحرک انسانی در برنامه ریزی شهری گنجانده شده است . مفهوم شهر فشرده مستلزم تلاش برای حمایت از تحرک کارآمد، استفاده از انرژی و کاهش تولید گازهای گلخانه ای است . با این حال، این رویکردها ناکافی تلقی شدند زیرا یافته های تحقیقات اخیر نشان می دهد که درک و بازیابی فرآیندهای طبیعی برای پرداختن به مسائل محیطی و تغییرات آب و هوایی بسیار مهم است . ). بر این اساس، مفهوم شهر سبز یک تغییر پارادایم را تجربه کرده است . در این جدیدترین تکرار، انسان و محصولات آنها باید در تعادل با طبیعت ، از جمله همه موجودات زنده، و زیستگاه آنها زندگی کنند. ما در این مقاله به بررسی رویکرد معماری شهر سبز و تاثیرات آن پرداخته ایم .