اثربخشی معماری بیوفیلیک در ارتقاء کیفیت معماری باشگاه هنر درمانی بیماران روانی

اتصال محکم زندگی انسان و طبیعت به عنوان عنصر ذاتی و فطری ، این تصور بشر برای فرار از تحت سلطه بودن سیستم های حیات به وسیله پیشرفت بشریت و فن آوری های نوین به شکلی که توانایی تغییر و انتقال بنیادین جهان طبیعت را داشته باشد را زیر سوال برده است و به تبع این توهم نابخردانه معماری ای را ایجاد کرده که تراکم شدید ساختمانها و فروپاشیدن محیط طبیعی اطراف و جدایی مردم از اکوسیستم و فرآیندهای طبیعی را به دنبال داشته است . در دنیای کنونی افزایش بی رویه جمعیت شهرها از یک سو و توسعه بی ضابطه و عدم توجه به اینکه فضای معماری به عنوان بستری مهم برای فعالیت های انسانی ، تاثیرات عمیقی بر سلامت روان می گذارد از سوی دیگر و هم چنین صنعتی شدن بدون توجه به آسایش و سلامت افراد، نیازهای وی ، جوامع بشری را در معرض بحران قرار داده است . لذا چالش اصلی جوامع انسانی ، معماری و شهرسازی در حال حاضر و در آینده نزدیک ، ارائه روشهایی برای طراحی فضاهای شهری جدید جهت زندگی سالم و پیشگیری از مشکلات جسمی و روحی است ، که جایگزین طراحی های تک بعدیی که صرفا جنبه کمی ، اقتصادی و بی کیفیتی اغلب فضاهای معماری به جهت جدا شدن از زمین و استقرار در ارتفاع، و مشکل کم بود زمین در شهرهای بزرگ است توجه می گردید شدهاست ، اما مهم ترین بخش فضاهای شهری مراکز درمانی هستند. لذا در پژوهش حاضر سعی بر آن شدهاست که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی به روش توصیفی -تحلیلی به بررسی راه حلی نوین یعنی باشگاه هنردرمانی به عنوان یکی از شیوههای رواندرمانگری می تواند در تشخیص و درمان بسیاری از اختلالات، زیرمجموعه مراکز درمانی غیردارویی (هنر درمانی ) با استفاده از طبیعت و بهرهگیری از مولفه های اثربخش معماری بیوفیلیک در ارتقاء سلامت مردم، به کمک نتایج به دست آمده از تحلیل دادهها یعنی شناخت نیازهای انسانی ، ایجاد همزیستی ، حس تعلق ، پویایی و تحرک، تناسب زیبایی شناسانه بین معماری و شهر به حداکثر کیفیت و کاهش مدت زمان درمان در باشگاههای سلامت کمک نمود.