نقش معماری دیجیتال و تاثیر آن بر عصر نو ظهور معماری با تاکید بر خلاقیت

تاریخ بشر از دیر باز تاکنون را می توان به سه دوره عصرکشاورزی ، عصر صنعتی و عصر فناوری اطلاعات تقسیم کرد. آخرین و مهمترین دوره زندگی بشر عصر فناوری اطلاعات است که از نیمه های قرن گذشته آغاز شده و همچنان نیز در جریان می باشد. این عصر بر پایه دسترسی و انتقال آزادانه اطلاعات شکل گرفته است در دنیای معاصر امروز، نقش دنیای دیجیتال غیرقابل انکار است با پیشرفت روزافزون عصر دیجیتال تحولی نو در سبک ها ی طراحی برای معماران ایجاد شده است . در این مقاله سعی شده است تا با بررسی معمار ی دیجیتالو ورود آن به کالبد معماری نگرش های مختلف در این حوزه را بررسی کند و به دستاوردهای دنیای دیجیتال در معماری اشاره خواهد کرد. تحولات این دوره موجب بوجود آمدن یک تیپولوژی جدید در معماری شده است . وظیفه اصلی معماری دیجیتال بالا بردن سرعت و دقت طراح است . هدف از تهیه و گردآوری این نوشتار در وهله اول ایجاد دید روشن جامع نسبت به دنیای دیجیتال است و در مرحله بعدی ورودی آن به مقوله ی معماری است که با استفاده از داده های کتابخانه ای و مقالات داخلی و خارجی این مطالب گردآوری و تحلیل شده است و در نهایت به تکنیک های طراحی در آن اشاره خواهد شد. در این مقاله با روش تحقیق تحلیلی توصیفی به بررسی معماری دیجیتال و نتایج موثر ورود آن به عرصه معماری پرداخته شده است . با استفاده از نرم افزارهای مرتبط مدلسازی برا ی به تصویر کش یدن طرح، آن را قابل دسترس در دنیای مجازی و امکان تجزیه تحلیل های مورد نیاز بر روی طرح می دهد و در مرحله اجرا به راحتی می توان با نرم افزارهای موجود روش ساخت و سازه ساختمان را مشخص کرد. غیر از ساختمانهای مدرن و طرح های پیچیده برای ثبت و نگهداری بناها ی ارزشمند تاریخی نیز مورد استفاده خواهد بوده و امکان مدلساز ی فضاهای تاریخی و معماری را در نرم افزارها می دهد.و پس از معرفی وجوه تاثیرگذار طراحی معماری دیجیتال برروند آفرینش معمارانه ، به تحلیل نقش تخیل خلاقانه در فرآیند طراحی معماری دیجیتال میپردازد. در آخرین بخش مقاله و در مقام جمعبندی ، با مقایسه تخیل خلاقانه در فرآیند طراحی معماری غیردیجیتال و طراحی معماری دیجیتال، به ارائه نموداری از مقایسه نقش تخیل خلاقانه در هر دو فرآیند میپردازند که نشان میدهد به واسطه حضور رایانه هادر طراحی معماری ، بهعنوان همکار معمار،در مقایسه با فرآیندهای طراحی که بدون حضور رایانهها صورت می گیرد، نه تنها نقش تخیل خلاقانه طراح تضعیف نمیشود، بلکه رایانه ها میتوانند با پوشش ضعف ها و محدودیت های ذهن انسان، مرزهای تخیل ورزی او رادر قلمروی فراتراز محسوسات تجربه شده او گسترش دهند.