مکان یابی بهینه فضای سبز شهری با استفاده از GIS (نمونه موردی : منطقه ۹ و ۱۱ شهر مشهد)

امروزه فضاهای سبز شهری در حیات شهرها، پایداری آنها و تاثیرات فیزیکی و طبیعی آن در سیستم شهری ، نقش و اهمیت زیادی دارند و به عناصر ضروری زیبا شناختی ، تفریحی و اکولوژیکی تبدیل شده اند. بطوریکه مکان یابی نادرست آنها در نهایت منجر به ایجاد ناهنجاری هایی از جمله : ایجاد محدودیت در ارائه طرح معماری مناسب ، ایجاد محدودیت در انتخاب و چیدمان گیاهی مناسب ، عدم تعاملات اجتماعی مناسب و...می شود. هدف این پژوهش مکان یابی بهینه فضای سبز در مناطق ۹ و ۱۱ شهر مشهد می باشد. در این پژوهش از روش توصیفی -تحلیلی استفاده شده است و جهت دستیابی به هدف مورد نظر تحقیق ابتدا از طریق مطالعات اسنادی ، ۹ معیار اساسی در تعیین مکان مناسب پارک های شهری انتخاب شده و با استفاده از تابع های فازی موجود در نرم افزار ۱۰Arc GIS اقدام به تعیین مکان بهینه جهت احداث پارک های شهری شده است . نتایج نشان می دهد که فضای سبز موجود در مناطق ، جوابگوی جمعیت آتی نبوده و با استاندارد مطلوب فضای سبز اختلاف فاحشی دارد. همچنین مکان های مناسب باتوجه به معیارهای انتخاب شده جهت ایجاد پارک های جدید مشخص شده است .