شناسایی آبهای سطحی با استفاده از ادغام دادههای ماهواره لندست -۸ و سنتینل -۲ (مطالعه موردی : دریاچه هامون)

طی سالهای اخیر تغییرات محیط زیست موجب شده تا جوامع امروزی و اکوسیستم از وابستگی و اهمیت بالایی به محیط زیست برخوردار باشند. یکی از مهم ترین نیازهای بشر برای بقا، وجود منابع آبی است که بدون آن، ادامه حیات ممکن نیست . بررسی نوسانات سطح آب دریاچه ها به منظور حفاظت آنها به لحاظ اهمیت ، ماهیت و موقعیت این مجموعه های آبی ، به عنوان یک میراث طبیعی ، در سطح ملی و منطقه ای جایگاه ویژه ای پیدا کرده است . در سالهای اخیر دادههای سنجش ازدور به منظور استخراج و شناسایی پهنه های آبی مورد استفاده و توجه قرارگرفته اند. از همین رو در این تحقیق از دادههای سنجنده نوری لندست -۸ و سنتینل -۲ برای منطقه دریاچه هامون در سال ۲۰۲۱ استفاده شد. این تصاویر پس از فرآیند تصحیحات رادیومتریک و اتمسفریک ، جهت افزایش اطلاعات مکانی از ۳۰ متر به ۱۰ متر در عین حفظ اطلاعات طیفی ، به روش Gram-schmidt پن شارپ شدند. سپس جهت آشکارسازی سطح آب از غیر-آب، شاخص های NDWI ، MNDWI، AWEI_nsh و WI۲۰۱۵ استخراج گردید و با ایجاد یک لایه هدف متشکل از شاخص ها و باندهای طیفی سنجندهها، با استفاده از الگوریتم های نظارتشده همچون ماشین بردار پشتیبان (SVM)، شبکه عصبی (NN) و حداقل فاصله از میانگین (MD) طبقه بندی شدند . همچنین جهت بهبود نتایج از ادغام طبقه بندی کنندهها به روش رای گیری اکثریت (MV) استفاده شد. در نهایت نتایج به دست آمده طبقه بندی کنندهها با فاکتورهای اعتبارسنجی مهم همچون صحت کلی و ضریب کاپا مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش توان تفکیک مکانی ، استفاده از شاخص های آب و ترکیب آنها با یکدیگر و همچنین استفاده از رویکرد ادغام تصاویر می توان به درستی آبهای سطحی دریاچه را شناسایی و استخراج کرد. همچنین ادغام طبقه بندی کنندهها به روش رای گیری اکثریت با صحت کلی ۳۷/۹۶ درصد و ضریب کاپا ۹۷۱/۰ نسبت به سایر الگوریتم ها از دقت بالاتری برخوردار بود که از این جهت می توان سطح آب را از غیر- آب با دقت بالاتری شناسایی کرد.