بررسی قابلیت تجمع زیستی فلزاتسنگین کبالت و وانادیم در دوکفه ای Saccostrea cucullata در سواحل جزر و مدی چابهار

آلودگی فلزات سنگین به ویژه در اکوسیستم های دریایی از مهم ترین مسائل محیط زیستی به شمار می آید. با توجه به روند رو به توسعه سواحل چابهار و لزوم بررسی وضعیت سلامت این اکوسیستم ، غلظت فلزات کبالت و وانادیم در رسوبات امکان استفاده از صدف دوکفه ای Saccostrea cucullata به عنوان گونه دیدهبان بررسی شد. نمونه برداری از رسوبات دوکفه ای در هنگام جزر و از پنج ایستگاه گواتر، بریس ، رمین ، شهیدبهشتی و تیس انجام شد. پس از آماده سازی نمونه ها، غلظت فلزات کبالت و وانادیم به روش جذب اتمی سنجش گردید. غلظت فلز کبالت در رسوب، بافت سخت و نرم صدف به ترتیب ۲۴/۲۵ - ۵۱/۳۸، ۱۳/۱ - ۲۳/۲ و ۲۵/۰ - ۴۱/۰ μg/g dw اندازهگیری شد. فلز وانادیم نیز با مقادیر ۲۴/۲۵ - ۵۱/۳۸، ۱۳/۱ - ۲۳/۲ و ۲۵/۰ - ۴۱/۰ μg/g dw به ترتیب در رسوب، بافت سخت و نرم صدف به دست آمد. نتایج مطالعه حاضر تفاوت معنی داری در بین غلظت فلزات ایستگاههای مختلف نشان داد. بطوریکه ایستگاه شهید بهشتی دارای بیشترین غلظت فلزات در رسوبات و بافت های صدف بود. همچنین ارتباط بین غلظت فلزات کبالت و وانادیم با مقادیر ۹۹/۰ R۲ = و ۹۵/۰ R۲ = در بین بافت سخت و رسوبات منطقه معنی دار بود. بر اساس نتایج حاصل ، دوکفه ای S. cucullata قابلیت تجمع فلزات کبالت و وانادیم را داشته و پوسته صدف می تواند به عنوان شاخص زیستی این عناصر به کار رود.