اولویت بندی عوامل تاثیرگذار بر ناکارایی بافت های فرسوده و ارزیابی رضایتمندی ساکنین (مطالعه موردی : شهر آبادان)

از جمله مباحث پیش روی برنامه ریزان شهری و شهرسازان امروزه بحث بافت های فرسوده شهری می باشد. بافت های فرسوده شهری پیش از آنکه مجموعه ای متشکل از ساختمان ها، معابر و خیابان ها باشد، مجتمع های زیستی - اجتماعی می باشند که گویای فرهنگ و گذشته محلات و سکونتگاه ها می باشد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف اولویت بندی عوامل تاثیرگذار بر ناکارآیی بافت فرسوده شهر آبادان و میزان رضایتمندی ساکنین این بافت ها نگاشته شده است . جامعه آماری این تحقیق ، شامل کلیه ساکنان شهر آبادان می باشد و نمونه گیری از نوع تصادفی و حجم نمونه ۳۵۰ نفر برآورد گردیده است . برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS و مدل تصمیم گیری چند معیاره تحلیل شبکه ANP استفاده شده است . یافته ها نشان می دهد که میزان رضایت ساکنین از محیط شهری بافت فرسوده شهر آبادان در سطح نسبتا پایین می باشد، نتایج حاصل از مدل تحلیل شبکه (ANP) نشان می دهد، شاخص های زیست محیطی و کالبدی بیشترین تاثیر را در ناکارایی بافت فرسوده شهر آبادان دارند. در مرتبه بعد عوامل اجتماعی و بعد از آن عوامل اقتصادی به ویژه بالا بودن اشتغال غیررسمی و کاذب تاثیرات زیادی داشته اند.