زیبایی شناسی نقوش دربهای چوبی مقبره امامزادگان شهرستان بابل و کاربست آن در طراحی میادین شهر

یکی از ارکان هویت ساز جامعه شناخت عناصر زیبایی شناسی آن جامعه می باشد. با ورود دین مبین اسلام به مازندران و شکل گیری مذهب شیعه به جهت گرامی داشت مقام و یاد امامزاده ها و نوادگان ائمه ، صاحبان پیشه و فن همواره با عشق به زیبایی به ساخت بناهای آرامگاهی و خلق اشیایی جهت تزیین پرداخته اند.یکی از این مصنوعات درب های چوبی امامزادگان است که در حال حاضر تعداد کثیری از این آثار به دلایل مختلفی از بین رفته و یا آسیب دیده اند و ممکن است در چند سال آینده دیگر اثری از این درب ها باقی نمانده باشد. هدف از پژوهش حاضر دستیابی به مفاهیم پنهان و آشکار زیبایی نقوش درب های امامزاده ها و همچنین بازنمایی این عناصر در یکی از اصلی ترین فضاهای شهری یعنی میادین شهر بابل می باشد. نیل به این هدف با روش توصیفی - تحلیلی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای و میدانی بصورت عکاسی از مکان ها می باشد. از این روی به تحلیل زیبایی نقوش ۶ نمونه از درب های چوبی امامزاده ها از منظر زیبایی شناسی تمدن اسلامی پرداخته ایم که بیانگر مفاهیمی چون نظم ، تناسب ، وحدت، ترکیب بندی و ... در نقوشی چون هندسی ، اسلیمی ، ختایی و زیبایی خطوط کتیبه ها جلوه گر است .تا ضمن شناخت دقیق عناصر زیبایی نقوش درب ها و اندیشه ای اصیل تر در برانگیختگی احساس معنویت با بن مایه های حقیقت و مفاهیمی متعالی تر در فضاسازی میادین شهر پرداخته و بحران فضاهای شهری مثل میادین که تناسبی با سنت و فرهنگ و احساس زیبایی شناسانه ما ندارد مدیریت شود.