معرفی و جایگاه نقوش در هنر - صنعت پارچه بافی عصر صفوی

در این پژوهش به نقوش هنر پارچه بافی دوره صفوی و نقوش مورد استفاده در این هنر صنعت پرداخته شده است . بی شک دوره صفوی از درخشان ترین ادوار تاریخی ایران پس از ظهور اسلام بشمار می رود. مجموعه ی هنرهای ایرانی در دوره اسلامی در عصر صفوی به اوج بالندکی و نوآوری رسیدند، با این ال پارچه بافی در این میان از نمونه های نهایت پیشرفت و نوآوری و خلاقیت محسوب می گردد. با ورود آیین باشکوه اسلام در کنار اعتقادات و جهان بینی جدید، به رابطه معنایی و باطنی نمادها و نقوش مورد استفاده در هنرها نیز توجه شده است . هر کجا که هنر اسلامی به اوج کمال رسیده، جریان فکری و معنوی حضور داشته است . بر همین اساس، در دوره صفوی که بهره مند از تفکر اسلامی و شیعی ، در کنار هنر آفرینی خود، عصرص به عنوان عصر طلایی ایرانی را بوجود آوردند در این پژوهش نظری ، به صورت کیفی ، توصیفی و تحلیلی به جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای نقوش پارچه های دوره صفویه پرداخته شده است . پژوهش حاصل نشان می دهد که نقوش علاوه بر زیبایی ظاهری دارای مضامین و مفاهیم معنوی نیز بوده است . همچنان که هنر اسلامی از وحدت به کثرت می رسد و هنر تجلیگاه ذات اقدس الهی می شود. نقوش بکار رفته در هنر پارچه بافی دوره صفوی از تفکر توحیدی برخوردار است که با قوانین و تناسب اجزا متناظر با حقیقت معنوی قرار گرفته است . هدف از این پژوهش مطالعه نظری و جستاری است بر نقوش پارچه های دوره صفوی و یافتن ارتباط نقوش با نماد شناسی ایرانی - اسلامی بوده است . ضرورت این پژوهش شناخت مهمترین و بیشترین نقوش به کار رفته در پارچه های صفوی است و اینکه این نقوش مبتنی بر چه بنیان های اعتقادی و نمادین بوده است . .