ضرورت بهره گیری از فناوری های نوین ساختمانی در جهت تاب آوری بنا

تکنولوژی با علم و تجربه عملی (تکنیک ) همراه بوده است . کشف و کاربرد رابطه بین مفاهیم گذشته ، تکنولوژی و مبانی نظری دنیای مدرن، توانسته به عنوان هدفی بزرگ در به تحقق پیوستن ذهنیات بشری در جهت پیشرفت باشد. از طرفی تکنولوژی در هر حوزه ای که وارد می شود، دانش و مهارت های مختص خود را به همراه می آورد و مبین ارزش هایی می شود که اغلب در تقابل با فرهنگ های کهن ، ارزش ها، آداب و رسوم و شیوه های زندگی و حتی زبان و ادبیات کشورها می باشد. در این میان ابعاد رو به گسترش آسیب پذیری شهرها از زلزله در دهه های گذشته ، سبب شده است که اقدامات به عمل آمده برای کاهش خسارت ها و تلفات از مقاوم سازی بناها و تاسیسات شهری به رویکرد هایی جامع و در راستای تاب آوری همه جانبه حیات جوامع شهری در جنبه های کالبدی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی تبدیل گردد. تاب آوری یکی از مهمترین مباحث تحقیق در زمینه رسیدن به پایداری است . تحقیق حاضر با تاکید بر نقش بهره گیری از فناوری های نوین ساختمانی در جهت تاب آوری بنا در دستیابی به توسعه پایدار با استفاده از روش کتابخانه ای می پردازد. نتایج به دست آمده نشان می دهد استفاده از توسعه ظرفیت های فناوری های نوین ساختمانی در راستای نیل به تاب آوری و توجه به پایداری سازه و تلفیق آن با معماری و فناوری نوین و عجین کردن آن به عنوان جزیی لاینفک از عنصر ساختمان و نه به عنوان یک عنصر غالب در آن، ضمن آمیختن زیبایی طرح بوسیله سازه، به بیان معمارانه و تکنولوژیک و پایدار دست یافت .