بررسی تجربی تاثیر تغییرات نسبت آب به مواد سیمانی در هر مرحله از افزودن دوده سیلیسی ، در مقاومت فشاری ، چگالی و جذب آب بتن معمولی

امروزه استفاده از دوده سیلیسی به عنوان مکمل و مواد افزودنی بتن یا جانشین بخشی از سیمان، جهت ارتقای کیفی و برآوردهسازی برخی اهداف مهندسان دست اندرکار بتن ، امری است اجتنابناپذیر. به همین دلیل تاکنون مطالعات فراوانی در خصوص تاثیرات دوده سیلیسی به تنهایی ، و همچنین در مجاورت سایر مواد بر ویژگی های مختلف شیمیایی ، فیزیکی و مکانیکی بتن صورت گرفته است . در این پژوهش تاثیر تغییرات نسبت آب به مواد سیمانی بر روی هر یک از طرحهای مختلف بتن با درصدهای مختلف افزودن دوده سیلیسی به صورت آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفته است . بدین ترتیب که مخلوطهای بتنی مبنا و نیز نمونه های حاوی ۱۰، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ درصد دوده سیلیسی برای هر یک از نسبت های مختلف آب به مواد سیمانی ۵۵۰/۰، ۵۷۵/۰ و ۶۰۰/۰ طراحی و ساخته شد. سپس آزمایش های اسلامپ ، مقاومت فشاری ، چگالی و جذب آب حین عمل آوری (درسنین مختلف ) و همچنین جذب آب ASTM برای نمونه های ۲۸ روزه انجام گرفت . از بررسی نتایج حاصل از آزمایش های به عمل آمده مشخص شد که مقاومت فشاری در بعضی از نمونه ها با افزایش نسبت آب به مواد سیمانی ، نه تنها کاهشی نداشته است بلکه افزایش هم داشته است به عنوان مثال در نمونه حاوی ۱۰درصد دوده سیلیسی با افزایش نسبت آب به مواد سیمانی از۵۵۰/۰ به ۵۷۵/۰ حدود پنج درصد افزایش در مقاومت فشاری اتفاق افتاده است .