ارزیابی ساختار محله هاشمی تهران از دیدگاه شهرسازی ایرانی -اسلامی

محله ها در شهرها همواره در شکل دهی و سازماندهی امور شهری جایگاهی ویژه داشتند و با ارائه خدمات روزمره و ایجاد نمادهای محله ای نوعی احساس تعلق و هویت برای شهروندان به بار می آوردند در دوران معاصر، محلات تازه تاسیس شهری با بی توجهی به ماهیت محلات سنتی و تسلط ماشین بر انسان، مفهومی کاملا غریب و بی معنا پیداکرده و تنها در حد یک واحد تقسیمات شهری به کار گرفته می شوند . از طرفی با توجه به اینکه محلات شهرهای اسلامی ، روزگاری محل تبلور پویایی اجتماعی و اقتصادی در حیات شهری بوده اند و اکنون به سبب عدم معاصر سازی کالبد و فعالیت های موجود، با آسیب های متعددی روبرو شدهاند، نیاز به احیا مفهوم محله و همچنین ارزشهای به کار گرفته شده در شهرسازی ایرانی -اسلامی امری ضروری است . لذا پژوهش حاضر که در حوزه ی پژوهش های کاربردی قرار می گیرد، با روش توصیفی و تاریخی و با هدف شناسایی و تدقیق مفهوم محله در شهرسازی ایرانی -اسلامی و اصول و قواعد به کار گرفته شده در این الگو برای برنامه ریزی و طراحی محلات و تطبیق این اصول و قواعد با شرایط امروزه شهرها و محلات کشور جهت به کارگیری در برنامه ریزی محله های امروزی می باشد. در این راستا، محله هاشمی تهران به عنوان موردپژوهش انتخاب گردید و پس از بررسی اصول و قواعد ذکرشده در این محله ، راهبردها و راهکارهای برنامه ریزی و برای آن ارائه شد.