شهر سالم ؛ رویکردی نوین در بازاندیشی به ساختار شهر و زیست ساکنین

ارتباط میان حوزههای پزشکی و بهداشت در شهرسازی نه تنها با ماهیت این رشته ، بلکه با هدف و غایت اصلی آن که همانا آفرینش مکان پایدار می باشد، سازگار است . در همه کشورها، افزایش نگران کننده بیماری واگیر و غیر واگیردار، فشار اضافی را بر روی سیستم های مراقبت های بهداشتی وارد کرده است . با این حال برنامه ریزی شهری و سرزمینی می تواند خطرات مربوط به بیماری را کاهش دهد، زندگی سالم و رفاه را ارتقا بخشد و به کاهش نابرابری در سلامتی کمک کند. این پژوهش در صدد آن است تا به این سوال بنیادین پاسخ دهد که -حوزههای مشترک مابین مفهوم سلامت و شهر سالم چیست ؟ هدف این پژوهش همانطور که ذکر آن رفت ، جستاری بر تحقیقات میان-رشته ای حوزه سلامت با تکیه بر شهرسازی - واکاوی و کشف جنبه های مشترک و تاثیرگذار حوزه سلامت و شهرسازی - عوامل موثر بر ایجاد شهر سالم می باشد. با توجه به عدم وجود ساختار منسجم و همه جانبه در حوزه شهر سالم ، ماهیت این پژوهش علمی - مروری بوده و چارچوب نظری پژوهش با مطالعه و بررسی منابع کتابخانه ای و اسنادی معتبر تکمیل می گردد.بنابراین شهر سالم ، واجد ماهیتی میانرشته ای می باشد و علیرغم اینکه مبانی و اهداف خود را وامدار رشته های مرتبط با حوزه بهداشت و درمان است ، در گذر زمان با رشته های طراحی و گرایش های آن از جمله طراحی و برنامه ریزی شهری و معماری ، عجین شده است . همچنین بررسی محتوایی و مضامین تحقیقات انجام گرفته در حوزه سلامت نشان داد که دامنه گستردگی جغرافیایی ، رشته های تحصیلی و میان رشته ای بودن حوزه سلامت بیشتر شده و درواقع با افول رویکرد زیست پزشکی و زیست روان، امروزه زیست مکان، رویکرد غالب در پایداری سلامت می باشد.