طراحی فضای شهری مدرن با رویکرد زمینه گرایی (نمونه موردی :پارک قلمستان)

شهرها عرصههای اصلی ظهور طبقات اجتماعی هستند. در واقع فضای شهری ایران محصول فرآیندی است که عواملزیبایی شناختی مکانی را به معنای عام آن درآمیخته که به زیست روزمره شهرنشینان گره میخور د. فضاهای شهری – –ایران، در دوره زوال معماری سنتی ایران، بروز و ظهور م ییابند، به صنعتی دچار هستند که مطالعه آن محتاج پژوهشی جامعهشناختی است. این فضاها در دوره ای تاریخی، عرضه مواجهه شهر ایرانی نمایان شده است. امروزه نگاه به فضای عمومی شهریبه عنوان یک ضرورت اساسی در برنامه های توسعه شهری قرار گرفته است. همچنین ارتقا کیفیت فضاهای شهری جهت ایجادسرمایه اجتماعی و تقویت یکپارچگی جامعه، امری ضروری است. استفاده و تخصیص فضاهای عمومی، مسئله ای اساسی استکه باید در مطالعات زندگی میکنند مورد بررسی قرار گیرد. استفاده از فضاهای عمومی تجربه ای است که برای تمامی افرادیکسان نیست. فضاهای شهری و عمومی به عنوان مکان هایی جهت ایجاد و تقویت مناسبات و روابط بیرونی، تعاملات،تغییرات و رویایی اجتماعی و مکان هایی که گروه های مختلف با خواست های متفاوت گروه جمع میشوند، تعریف میشود واز آن جایی که شهرها در حال توسعه هستند، باید در حفظ و هویت محلات کوشید، چرا که هویت محله وابسته به بافتتاریخی و ارزشمند آن است. اما مداخله و از بین رفتن بافت تاریخی به عنوان ارکان مهم فرهنگی و هویت بخش جامعه باعثاین معرض شده است که طراحی شهری زمینه گرا میکوشد در عین حفظ بافت تاریخی ساخت و سازی هماهنگ با آن بافترا رعایت کند. در حال حاضر کمبود فضای شهری مدرن که با بافت تاریخی و دارای ارزش مداخله نداشته باشد در شهر تهرانحبس م یشود و حالا با استفاده از رویکرد زمینه گرایی در جهت تهیه و ساخت یک فضای شهری مدرن و با حفظ آرمان ها واهداف زمینه گرایی هستیم.