رویکرد مکان سوم به عنوان ابزاری در بازآفرینی مراکز تاریخی نمونه موردی: محله پاسرو، بافت تاریخی گرگان

ناحیه تاریخی شهرها میراث ارزشمند معماری و کالبدی به جای مانده از گذشتگان ماست که در طول زمان در هویت بخشی به حیات شهری همواره نقش بارزی ایفا نموده است . این بخش از شهر تجلی گاه ابعاد فرهنگی ، اقتصادی و اجتماعی مردمانی است که در دوره های تاریخی مختلف در آن جا، روزگار سپری کرده و هویت فرهنگی آن را به ثبت رسانده اند. امروزه بافت های کهن شهری به دلیل مواجهه با انواع مسائل و مشکلات و بحران ها به یکی از چالش های اساسی پیش روی مدیران و برنامه ریزان شهری به ویژه درکشورهای جهان سوم تبدیل شده است و کشور ما هم از این قاعده مستثنی نبوده است . در تازه ترین رویکرد مواجهه با بافت های تاریخی ، مبحث بازآفرینی شهری مطرح می باشد که اشاره به اقدامات همه جانبه و یکپارچه و با درنظرگیری تمامی ابعاد تاثیرگذار در بافت های هدف دارد. به این منظور در این پژوهش با فرض این که ایجاد و تقویت مکان سوم در فضای عمومی باعث افزایش تعامل اجتماعی میان افراد و بهبود زندگی جمعی می شود، ابتدا با استفاده از شیوه جمع آوری داده های کتابخانه ای ، مفاهیم اصلی مورد بررسی قرار گرفته سپس از طریق ایجاد ارتباط بین مفاهیم مطرح شده، چهارچوبی مفهومی جهت خلق مکان های سوم در راستای بازآفرینی محله تاریخی ارائه می شود. بر مبنای چهارچوب حاصل و با استفاده از شیوه تحقیق نمونه موردی ، جمع آوری داده های میدانی (داده های برگرفته از پیمایش و مشاهده)، نمونه موردی تحقیق (محله پاسرو بافت تاریخی گرگان) منطبق بر فرایند طراحی شهری ، مورد شناخت و تحلیل قرار گرفته و نتایج حاصل به صورت راهنمای طراحی بازآفرینی محله تاریخی پاسرو با رویکرد مکان سوم ارائه می گردد.