بازآفرینی بافت فرسوده شهری بارویکرد زیبایی شناسی اکولوژیک (مطالعه موردی محله دباغان قزوین )

شهرها امروزی با پیشرفت رو به جلوی باورنکردنی در حال توسعه هستند که گهگاه این رشد و توسعه سبب نابرابری در محلات نوساز و سنتی شده است طوری که محلات سنتی دچار فرسودگی هم از منظر کالبدی و هم از منظر فعالیتی شدهاند..محله دباغان که از محله های قدیمی و دارای هویت و همچنین به دلیل وجود عناصر شاخص تاریخی و مذهبی که در قلب خود دارد، به دلیل گسترش شهرنشینی ،رشد شهر به سمت شمال و مهاجرت ساکنین بومی و اصیل که خود هویت محله بودند و جایگزینی آنها با مردمی که از روستا به شهر و همچنین اتباع کشورهای افغانستان و پاکستان، دچار نابسامانی و فرسوگی گشته است . بازآفرینی موجی بود که سبب احیا و سرزندگی دوباره بافت کهن شهرها شد. زیبایی شناسی اکولوژیک رویکردی ست که سبب احیای محیط زیست و همچنین پویایی محله میگردد، توجه به عوامل پایداری که باعث ارتقای کیفیت زندگی میگردند.اهمیت پژوهش در این جا مشحخص میگردد که محله دچار فرسودگی از ابعاد فعالیتی و کالبدی نیز شده است که نیاز به بازآفرینی از این باب مطرح میگردد. این پژوهش با هدف بازآفرینی بافت تاریخی و فرسوده محله دباغان با زیبایی شناسی اکولوژیک صورت گرفته است که نوع روش تحقیق نیز کاربردی - پژوهشی می باشد. در این پژوهش با استفاده از جدول تحلیلی -راهبردی SWOT وضع موجود را مورد بررسی قرار داده ، راهبردهایی که بتوان کیفیت زندگی و همچنین رضایت ساکنین را برآورده ساخت ، ارائه و پیشنهاد گردید .در راستای این پژوهش مشخص شد که محله با توجه به تخریبهای گسترده ای که صورت گرفته است ،ضروری است که مورد بازآفرینی قرارگیرد که بیشترین توجه به بافت صدمه دیده است و همزمان با آن نیز نیاز به ساماندهی محور خیابان سلامگاه و آستانه امامزاده حسین است .