بررسی تاثیر شاخص های کالبدی کیفیت زندگی در مسکن روستایی بر عدم مهاجرت جوانان (نمونه موردی :روستای علی آباد شهرستان زرند)

مهاجرت، به ویژه مهاجرت جوانان مسائل متنوعی در ابعاد محیطی ، اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و....در مقصد و مبدا مهاجرت در پی دارد. ماندگاری روستاییان در روستاها به طور بلافصل با موضوع مهاجرت روستا -شهری پیوند دارد، مهاجرت روستا-شهری پدیده ای است که در فرایند صنعتی شدن کشورها ظاهر شده و بسیاری از تحولات اجتماعی و فضایی جوامع نیز ناشی از آن است . عوامل متعددی بر تمایل جوانان به ماندگاری در روستا موثر است ، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر شاخص های کالبدی کیفیت زندگی در مسکن روستایی بر عدم مهاجرت جوانان انجام شده است . روش تحقیق ، توصیفی - تحلیلی ، جامعه ی آماری جوانان ۱۵ -۲۹ ساله روستای علی آباد که طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵، ۴۵۷ نفر می باشند و حجم نمونه طبق فرمول کوکران ۲۰۹ نفر در نظر گرفته شد. در جمع آوری داده ها از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و ابزار پرسشنامه (دارای دو شاخص عینی کیفیت محیط مسکونی و کیفیت زیرساخت ها و ۱۵ گویه ) استفاده شد. پایایی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ ۷۷۱/۰ تایید شد . تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از پرسشنامه در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون T صورت گرفت و نتایج تحقیق نشان داد که شاخص های عینی کالبدی کیفیت زندگی در مسکن روستایی در دو دسته شاخص های محیط مسکونی و شاخص های مربوط به زیرساخت ها قرار می گیرند، بین تمامی شاخص های عینی کالبدی مسکن روستایی مورد تحقیق با عدم مهاجرت جوانان روستایی رابطه معناداری وجود دارد، شاخص برخورداری از منزل مسکونی نوساز، بادوام و با کیفیت مناسب بیشترین و شاخص های برخورداری از امکانات پستی و مخابراتی و وجود نورگیری و روشنایی مناسب و کافی کمترین تاثیر را دارند.